Fijne bandjes in Vera

De komende tijd komen er een aantal leuke bandjes naar Groningen, waar ik mijn gewaardeerde lezers (allebei) op wil attenderen. Om te beginnen aanstaande vrijdag The Kooks. Tijdens Eurosonic zag ik deze jonge honden uit Brighton aan het werk, althans de laatste 5 minuten van hun optreden in Huize Maas. Die paar minuten lieten een energieke zanger, met branie ("call us the Kooks, the Cocks or just the Dicks!") en een pittige band zien. Lekker! Ook het album Inside in/inside out is een lekkere Britpop-plaat. Afwisselend liedjes en rocken, dus dat moet wel een leuk avondje worden!

Het weekend erna, op 9 april spelen The Veils opnieuw in Vera. Hem zag ik twee jaar geleden al eens, toen met Delays in het voorprogramma. Hem, want hen is niet meer. De band viel uit elkaar, maar de zanger scharrelde een nieuwe band bijeen en is nu weer op tournee. Wie van pop met een flinke dosis pathos houdt moet komen! Toen ik het nummer Lavinia op de radio hoorde ben ik indertijd letterlijk direct naar de Plato gelopen om het album The runaway found te kopen. De nieuwe band schijnt erg goed te zijn, dus komt allen!
De volgende aanrader zijn The Infadels. Vuige electrorock, lekker dansbaar, wat wil een mens nog meer? Het album We are not the Infadels is al erg fijn en ook op Eurosonic schijnen ze erg goed te zijn geweest. De heren komen op 21 april, maar wees er snel bij, die kaartjes zouden wel eens hard kunnen lopen! (Verkoop voor The Infadels begint op 5 april)

Ja! Tegen Spinvis en Simon Vinkenoog in de VERA

Gisteravond was het eerste optreden van Spinvis samen met Simon Vinkenoog naar aanleiding van hun onlangs verschenen album JA! Er was ook een support-act, maar dat had niet gehoeven. Liever had ik gezien dat Spinvis nog een halfuurtje door was gegaan.

Het voorprogramma was een Duitse dame, die onder de naam Dahlia ons een half uurtje kwam vermaken met foute porno-pop. Het begon met pompende beats, mijn eerste associatie was 2 Many DJ's, en allengs kwam daar de gedachte aan Peaches bij. Monotone beats met daaroverheen monotone teksten van ten hoogste 2 regels per nummer. Teksten als "I want to fuck a sexy girl like her" en "Do you want me on my knees?" En dat dan herhaald gedurende het hele nummer. De dame kon niet zingen en ook de podiumact kon niet overtuigen. Een mollige dame in hotpants en een Moulin-Rouge lijfje dat aan heer vingers likt en met een zweepje zwaait. De eerste tien minuten was het nog vermakelijk, maar uiteindelijk is mijn conclusie dat Dahlia beter op haar plaats zou zijn in een derderangs nachtclub in een morsige stad in Oost-Europa. Liever niet in VERA.

Nee, dan Spinvis en Vinkenoog. Die zijn zéér op hun plaats in mijn favoriete podium! Het project is ontstaan tijdens de Nacht van de Poëzie toen de heren een optreden verzorgden in Paradiso. Daarvan is een opname gemaakt, nog een paar tracks erbij en hoppa, zomaar een nieuw (onverwacht) album. Het album heb ik bewust niet geluisterd, omdat ik verwachtte dat dit echt iets was dat je live moet zien. Het recept was als volgt: Spinvis en band spelen jazzy muziek, typisch Spinvis en Vinkenoog leest min of meer op de maat gedichten voor. Een aantal gedichten van Paul van Ostayen en wat psychedelisch werk dat ik meer in de jaren zestig zou plaatsen. Dit alles begeleid met gruizige zwartwitbeelden uit het polygoonjournaal ofzo. Kunst, leuk, beetje vaag, maar gewoon leuk! Erg jammer dat het geluid zo slecht was afgemixt. Vooral het laag was erg nadrukkelijk aanwezig, zodat de sound nogal rommelig en donker was. De cello was nauwelijks te horen, de dwarsfluit heb ik tot de toegift maar één keer twee tonen horen fluiten. Ook Vinkenoog was vaak niet te verstaan, wat bij poëzie toch wel een groot gemis is.
En toch was het een goed optreden. De sfeer was goed, het publiek had er wel zin in, net als de band. Leuk ook: het beeld van Vinkenoog die aan het eind van ieder nummer van het podium schuifelde, om er aan het begin van het volgende weer op te schuifelen. En zijn introductie van de band als Spinvis 1, Spinvis 2 enz., omdat hij hun namen niet meer wist! Had hij dan beter achter de geraniums kunnen blijven zitten, zoals een vriend van me die niet mee was vooraf opmerkte? Nee, de man is oud en gammel, maar het paste wel in het plaatje.
Na afloop volgede nog een ruime toegift, waarbij Spinvis met band, zonder Vinkenoog uit zijn eigen repertoire speelde. Hij had er duidelijk nog zin in. Iemand in het publiek riep om Ik wil alleen maar zwemmen! En U roept, wij draaien. Verder nog klassiekers als Smalfilm en tot slot Astronaut, heel klein met alleen pianobegeleiding. Zoals gezegd, ondanks dat het inmiddels half één was had hij nog wel even door mogen gaan. Ja! dus tegen Spinvis en Simon Vinkenoog!

En dan nog iets heel anders. Gisteravond was ook de laatste testloop van het Outdoorseizoen: 4 Mijl in 28:48 (was Bij de echte 4 Mijl nog 30:39). Ik ben dus tevreden!

La primavera

"Weg met De Winter! Leve de lente!" zingt Gorki, en terecht. Ik ben het nu echt wel zat! Daarom vanmiddag een hernieuwde poging tot het aanvangen van de lente: vanmiddag is Milaan-San Remo, de eerste echt grote voorjaarsklassieker. Ik ben toch echt een gemankeerde roeier, want hoewel morgen The Head of the River - de beangrijkste roeiwedstrijd van het jaar in Nederland - wordt verroeid in Amsterdam, interesseert me dat nauwelijks...

Vanmiddag is er koers! Boonen of Petacchi, dat is de vraag vandaag! Of toch Freire? Hoe dan ook gaan we smullen. Eerst zal er een geroepje vluchters wegrijden, dat gecontroleerd wordt door het peloton. In die fase zal de koers lekker voortkabbelen langs de Ligurische kust. Renners die over een oneindige boulevard door dorpjes flitsen en babbelende Vlaamse presentatoren (ik neem aan in ieder geval Michel Wuyts, met een assistent ploegleider bij zitten? Het piepende stemgeluid van Hans de Clerq? Of wordt het Wilfried Peters? In ieder geval zal Karl van Nieuwkerke wel in een hokje de koers in- en uitleiden. Alles gepaard met een orgastische verering voor Tom Boonen de superman. Dan past plaatsvervangende schaamte, maar het heerlijk kabbelende timbre van Wuyts en de zijnen kan ik toch niet weerstaan. Juist als er niets gebeurd. Halen de vluchters de Cipressa? Op de Poggio zal het wielerseizoen definitief ontploffen. Komt er nog een aanval van Bettini, of Dekker? Ik houd het op een selecte sprint.
Mijn prognose: 1. Boonen, 2. Petacchi, 3. Freire. Joker: Erik Dekker. Of toch Bettini?
Hoe dan ook: een heerlijk middage koers. En vanavond als toetje de WK Allround schaatsen!
Morgen The head? Neu, ik ga zelf wel roeien!

Update:
1. Pozzato
2. Petacchi
3. Paolini
Kortom ik zat er helemaal naast: Pozzato was de joker en Petacchi was beter dan Boonen. Jammer ook dat ze zo hard gekoerst hadden: zo was de lol wel wat kort...

Sinaasappelsap en latin ritmes

Iedereen kent dat liedje wel van Gabriel Rios: In the broad daylight, bekend van de appelsientje-reclame. Lekker vrolijk nummer, dat goed blijft hangen.
Afkomstig uit Puertorico woont Rios in Gent, waar hij al danig is geïntegreerd in deVlaamse muziekscene, zoals bijvoorbeeld blijkt uit zijn bijdrage aan het nummer In de rayoeng van de Vlaamser dan Vlaamse hiphipformatie 't Hof van Commerce.
In the broad daylight blijkt afkomstig van het debuutalbum Ghostboy uit 2003. Leuk album, erg latin, maar over de linie wel ok. Een aantal leuke nummers, al springt er geen zo uit als de hitsingle. Wie Ghostboy iets te Zuidamerikaans is kan echter ook terecht bij het tweede album En Vivo. Dit album is wat meer pop, hoewel er wel een zonnige dosis latin aanwezig is. Het afsluitende nummer I want to be like you is bijvoorbeeld gewoon supervrolijk en ironisch. Deze Junglebook cover is gewoon erg goed gedaan. Now I'm the king of the swingers, the jungle VIP...
Ik persoonlijk geniet meer van deze Latijns-Belgische dubbeldrank. In geval van aanschaf wordt het denk ik sowieso een keuze tussen de albums. Er zijn namelijk zes(!) nummers, die op beide albums staan. Het is bekend dat het tweede album altijd moeilijk is, maar om dan maar het debuut te recyclen? Dit lijkt toch een beetje armoedig.
Hier moet wel bij worden opgemerkt dat de uitvoeringen op de twee albums nogal verschillen. Over het algemeen zijn de versies op Ghostboy wat meer latin en op En Vivo wat meer pop. In the broad daylight is op En Vivo wat ingetogener, sensueler ook en op Ghostboy wat springeriger en vlotter. Welk album je kiest is dus een kwestie van smaak, maar Rios verdient beslist wel een luisterbeurt.
Ongemerkt was het de afgelopen week de artiest waar ik het meest naar heb geluisterd. Misschien heeft het iets te maken met mijn verlangen naar de lente, maar vooral, omdat het gewoon lekkere vrolijke, zonnige muziek is!

Lekker gelopen door besneeuwde velden

Eigenlijk was ik van plan om vandaag in Haren maar 5 kilometer te lopen. De 5 bleek echter een jeugdloop en tja daar ben ik toch echt te oud voor (hoewel ik wel gebruik mag maken van de jeugdhoek op de Hunze vanwege mijn kennelijk jeugdige gedrag). De Halve Marathon van Haren was de eerste loop van het Meeùs Loopcircuit en het was dus lekker druk. Een halve marathon is mij ook nog iets te ambitieus. De enige loop die ik hiervoor deed was de 4 Mijl van Groningen. Daarom maar voor de 12,3 kilometer gegaan. Gezien mijn tijd op de 4 Mijl zou binnen het uur haalbaar moeten zijn.
De halve marathon zou om 12 uur starten, de 12,3 5 minuten later. Het was behoorlijk koud, dus toen bekend werd gemaakt dat de start een kwartier werd uitgesteld ben ik maar weer terug gegaan naar de sporthal. Tijdens het inlopen voelde ik de 10 kilometer duurloop van eergisteravond nog goed! Stijf! Pijntjes, ik had er weinig fiducie in. Voorzichtig van start dan maar. Na de start van de halve marathon stond ik achterin in het startvak. Dat bleek al vlug niet handig, want ik had dan wel een voorzichtig begin gepland, zo langzaam als de meeste lopers was nou ook weer niet de bedoeling. Helaas was inhalen de eerste anderhalve kilometer lastig, omdat we over een vrij smal fietspad werden geleid. De eerste kilometer was dus veel te langzaam (ruim 5enenhalve minuut). Vanaf het tweekilometerpunt ging het echter beter en kon ik mijn eigen tempo gaan lopen. De wind schuin van achter, koud, maar niet té. De benen werden steeds soepeler, er waren genoeg mensen om in te halen, kortom het ging wel lekker. Al gauw begon ik ook de lopers van de halve marathon op te rapen. Vanaf bijna 6 kilometer ging ik rechtsaf en de halve marathon linksaf. Toen had ik wat minder mikpunten, maar toch waren er voldoende prooien voor mijn competitiedrang. Eén voor één hengelde ik lopers binnen. Op 9 kilometer werd mij toegeroepen dat ik de veertiende was. op weg naar het oude spoorviaduct in de kilometer erna was ik al dertiende. Vanaf de achtste kilometer liep er al een kerel voor me waar ik niet echt dichterbij kon komen. Die moest ik dus pakken! Lekker tegen de spoorbrug omhoog versnellen en doorzetten. In de laatste kilometer kwam ik iets dichterbij, maar mijn voorganger was ook in gevecht met de loper vlak voor hem. 400 Meter voor de finish liepen beide lopers zij aan zij zo'n 30 meter voor me en besloot ik maar eens serieus te versnellen. op 150 meter voor de finish denderde ik ze voorbij en zette ik de eindsprint in. Uiteindelijk dus 11e in 58:31. Dik tevreden, daarna door de opstekende sneeuwbui weer naar huis gefietst. Ben benieuwd hoe de benen morgen en vooral maandag voelen...

Blind stemmen voor de Gemeenteraad

Vandaag worden de gemeenteraadsverkiezingen gehouden en net als de afgelopen keren zit ik weer op het stembureau in het Stadhuis. De opkomst is tot nu toe niet bepaald overweldigend. Toch zijn er wel een aantal interessante nieuwtjes. Stemdistrict 1 heeft namelijk een primeur: een stemmachine voor visueel gehandicapten; in de volksmond blinden. Om deze mijlpaal in de emancipatie van de blinde medeburger vast te leggen zijn zowel Radio- als TV Noord al op bezoek geweest om een stemming vast te leggen, waarbij ik nog enige toelichting aan de luisteraars van RTV Noord heb gegeven. Ook is er een fotograaf van het ANP op bezoek geweest die mij vereeuwigd heeft als stemmende blinde. Geloof dus niet alles wat in de krant staat! Ook foto's zijn niet altijd wat ze lijken.
Tot nu toe hebben de blinde stemmers de weg naar het stembureau echter nog niet massaal gevonden: er zijn er tot half één nog maar twee komen stemmen...
Ik weet natuurlijk niet hoeveel blinde stadjers er zijn, maar het lijkt er dus niet echt op dat de aanwezigheid van de nieuwe stemmachine tot een enorme toename in de opkomst van blinde kiezers heeft geleid. Al is dit wellicht wat voorbarig: het stembureau is nog tot 21:00 uur geopend, dus wellicht komen ze nog...

Update
Uiteindelijk zijn er 5 blinde kiezers gekomen...

EELS with strings live at Town Hall

Het concert van EELS afgelopen jaar was het beste EELS-concert dat ik tot nu toe heb bijgewoond. Logisch dus dat ik al een tijdje uitzag naar de live-registratie van het concert. Die is er sinds kort onder de titel EELS with strings live at town hall. Het optreden dat is opgenomen in de Town Hall in New York op 30 juni 2005 is zowel op cd als op dvd verschenen. Dat plaats de rechtgeaarde fan meteen voor een dilemma. Mr E is marketingtechnisch namelijk erg slim geweest. Op de cd staan namelijk 4 nummers die niet op de dvd staan en op de dvd staan 7 nummers die weer niet op de cd staan... Gehaaide marketing, maar niet iets wat erg bij E past vind ik. Ik snap wel dat als er beeld (en multichannel geluid) het enige zou zijn dat de dvd zou toevoegen aan de cd, er waarschijnlijk niet zoveel dvd's verkocht zouden worden, maar toch. Maak dan de cd wat duurder en maak er één pakketje van, zoals Zita Swoon onlangs deed met de prachtige cd/dvd Band in a Box. De echte fan wil toch allebei graag hebben.
Maar genoeg gemopperd: afgezien van deze klacht mijnerzijds is er namelijk geen enkele reden om niet tot aanschaf over te gaan! Het optreden was fantastisch en bij de beluistering van de cd was de beleving weer helemaal terug. Kippevel bij de mooie intiem gespeelde liedjes! Heerlijk! Bij het optreden was een kleine strijksectie - incluis zingende zaag - toegevoegd aan de band. De liedjes worden dan ook meestal vrij klein gespeeld, wat natuurlijk erg goed past bij de vaak erg persoonlijke liedjes van Mark Oliver Everett. Niet te missen dus, zowel voor fans als voor mensen die om onbegrijpelijke redenen nog nooit van EELS gehoord hebben!

Maart roert met zijn staart

Dat was dus duidelijk iets te vroeg gejuicht... Nog geen voorjaar, maar eerst nog een beetje winter. Nouja, wel mooi die sneeuw!