ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ!!!!!!!!!!!!

Nee hé! Is het eindelijk een dag mooi weer, wordt ik meteen geplaagd door van die stomme rotmuggen!

Grrr! Dat moest ik even kwijt...

Superbenen & appeltaart in het Teutoburger Wald

Toen Hester en Jan-Daem me een maandje geleden uitnodigden om met hen en hun fietsvrienden de Teutoburgerwaldtocht te gaan fietsen zei ik zonder verder nadenken "Ja!" Leuk! Hoewel... ik had nog geen meter gefietst dit jaar... Zij wel. Hm! Nou ja, ik zou wel zien, maar ik zat wel een beetje in de piepzak of ik ze wel zou kunnen bijhouden.

Zondagochtend werd ik tussen zes en kwart over zes 's ochtends in Haren verwacht. Vroeg! Het ging allemaal wat sloom, maar ik was nog op tijd, kopje koffie en in de auto naar Duitsland! Allemaal Autobahn, dus dat schoot lekker op. Kort na achten waren we in Ibbebüren waar we de rest van de groep zouden ontmoeten die uit Dalfsen en Rotterdam waren gekomen. In totaal waren we met een elftal: 7 heren en 4 dames. Mooi gemengd groepje, gezellige lui. De meesten hadden in 2004 de Alpe d'Huez en vorig jaar de Mont Ventoux al eens beklommen en Andree en Mickey hadden zelfs als eens de volledige Luik-Bastenaken-Luik gefietst. Ik zat me dus al flink in te dekken (had ik maar getraind!), maar éénmaal op weg voelden de benen best goed. Na de eerste klim stond ik als eerste boven en het bleek meteen de steilste klim van de dag te zijn. Dat geeft de burger moed!
Prachtige omgeving, mooie heuvels, veel bos, beekjes, vakwerkhuisjes, mooie secundaire weggetjes, goed gepeild, super! Hulde voor de Oldenzaalse Wielerclub! Alleen het weer zat tegen: koud en vochtig, brrr! De hele dag geen zon gezien, maar toch erg fijn. Al na een kilometer of 30 kwam de langste klim van de dag van ongeveer twee kilometer. Een mooie lopende klim, die ik zelfs leuk vond! Het vertrouwen werd met de kilometer groter. Al gauw werd duidelijk dat er in de groep eigenlijk 2 niveaus meefietsten, maar door bovenop elke klim even te wachten en op het vlakke niet te gek door te trekken konden we de groep aardig bij elkaar houden.
Na 45 kilometer was in een pauze voorzien bij een aardig terras met lekkere koffie en enorme (nog warme!) stukken appeltaart. Zo moet het! Op dit punt moesten we ook beslissen of we 85 kilometer zouden doen of 115. Een deel van de groep vond 85 eigenlijk wel mooi genoeg, ik wilde best 115, maar zou 85 ook niet erg vinden. Zo waren er meer, dus wat te doen? Uiteindelijk besliste Andree met de woorden "Ik ben toch niet helemaal uit Rotterdam gekomen voor 85 kilometer!" Ja, dat een vrouw dit besliste, dan moesten Jan-Daem en ik wel mee. Eerder hadden we immers nog iets geroepen over de plek waar de watjes van de mannen worden gescheiden... Diep respect trouwens voor het karakter: Andree hing vanaf de eerste kilometer in het laatste wiel en moest er bij ieder klimmetje af, maar dan toch gewoon de hele trip willen: stoer!
Hester, José en John gingen verder met de 85, de rest ging 115 doen.
In de extra 30 kilometer ging het maar weinig omhoog, maar wel erg mooi door het bos. Er werden patronen zichtbaar. Jan-Daem en ik reden op kop, totdat de klim begon: dan vlogen Jouke en Ronald ons voorbij. Het is niet eerlijk! Vervelende magere jongens!
Halverwege hebben we ook deze groep maar gesplitst, zodat wij niet steeds hoefden te wachten en de iets langzameren niet steeds het gevoel zouden hebben te moeten jagen om bij te blijven. Vanaf 75 kilometer ging het klimmen wel wat pijn doen, maar voorbij de 100 ging het weer beter. Nog één flinke klim voor de boeg naar de Fernsehturm. Dat lukte heel redelijk. Daarna een lange afdaling, waarin ik op het eind achterom keek en Jan-Daem op een goede 100 meter zag zitten. De jongens waren niet meer in beeld. Zou ik? Ja doen! Eens zien of ze me kunnen bijhalen! De laatste 15 kilometer heb ik snoeihard gesoleerd terug naar Ibbebüren. Toch superbenen dus! Wel jammer dat ik een pijltje gemist had, waardoor ik een stukje parcours gemist had: niet echt een jacht dus.
In Ibbebüren trof ik de anderen bij de McDonalds waar we wachtten op de rest. Lekker snacken en toen terug naar Haren, waar we lekker konden douchen en ook nog eens een lekkere maaltijd door de moeder van Jan-Daem kregen voorgeschoteld. Nog erg bedankt daarvoor!
Al met al een hartstikke leuke dag, die smaakte naar meer! Hes, bedankt voor de uitnodiging en Pax bedankt voor de lift!
Hopelijk binnenkort nog een keer!

Geloven in The Infadels?

Hm! The Infadels gisteren in Vera. Wat moeten we ermee? CD is leuk, lekker dansbare rock, niet heel vernuftig, wel effectief. Denk Arctic Monkeys, Soulwax, Audiobullys. De band is duidelijk erg geroutineerd, Vera uitverkocht en enthousiast. Kortom het recept voor een perfect concert!

Maar toch... Arend vroem me na een half uurtje hoeveel cd's ze hebben. Toen ik hem antwoordde "één", zei hij dat hij dat al wel dacht. Ze speelden inderdaad alle nummers van het album (ook de zwakkere dus) en een stuk of 3 nummers die ik niet kende. Ze speelden de nummers precies zo als op het album. Ondanks dat de muziek lekker swingt was er niet echt een vibe, gebrek aan bezieling denk ik. Jammer, want het had zo mooi kunnen zijn! Het was best leuk en ik heb wel lekker geswingt, maar ben niet uit mijn dak gegaan en dat is jammer, want daar leent de muziek zich perfect voor. Conclusie: niet slecht, maar heeft niet dat beetje extra, waardoor je eigenlijk net zoveel lol kan hebben met de cd.

PS Wie ze desalniettemin toch nog eens wil zien: ze spelen op het bevrijdingsfestival in Groningen. Een betere reden is misschiendat Zita Swoon daar ook zal spelen!

Geslaagd debuut op de 10

Mijn eerste 10 kilometer ging niet slecht! Het doel was om in Utrecht 47 minutente lopen, maar het werd zelfs 45:25! Jammer dat het niet ónder de 45 was, maar dat moet dan de volgende keer maar...

De start was onder de Dom, mooie lokatie. De 10 werd door meer dan 3000 lopers gelopen, die allemaal tegelijk startten. We stonden ongeveer in het midden, dus dat betekende woest inhalen de eerste kilometers. Met name de eerste 15oo meter door de binnenstad waren erg krap. Stukjes over de stoep, paaltjes en fietsen ontwijken, veel bochten, maar daarna was het een mooie brede baan het centrum uit, onder Hoog-Catharijne door, over het Amsterdam-Rijnkanaal en dan rechtdoor naar Leidsche Rijn. Er stond een stevige tegenwind en hoewel ik vlot startte zakte het in het midden wat in. Toch ook niet heel ideaal om de dag ervoor nog een roeitraining te hebben misschien. Toch viel het verval mee en vanaf zo'n 7 kilometer kon ik weer wat versnellen. Uiteindelijk ben ik sterk geëindigd in een mooie tijd op de 165e plaats. (Zie hier de uitslag, met video van de finish: als je oplet zie je me vrij lomp door het midden komen in blauw shirt en grijze broek).
Ook Louise had goed gelopen: 1:00,10, nét niet onder het uur.

Amstel Gold en Fortis Marathon van Utrecht

Vanmiddag is ie er weer de enige Nederlandse wielerklassieker. Wie gaat winnen? Eindelijk Boogerd? Ik denk het niet: hij zal teveel hinder ondervinden van zijn middenvoetsbeentje. Ook Rebellin zal geen potten breken met een gebroken rib. Ik reken op Bettini. Hij moet eindelijk maar eens winnen. Rabobank zet alles op Freire, dus moet hij ook tot de favorieten gerekend worden. Verder is Wesemann in aardige vorm en hoe is Merckx? Er zijn dus veel kandidaten. Mijn derde topfavoriet is Valverde en als outsider Kroon.dus:
1. Bettini
2. Freire
3. Valverde
Joker: Kroon

Helaas ga ik er niets van zien, omdat ik zo na de training op de trein stap naar de schoonouders. Morgen lopen Louise en ik namelijk in Utrecht de 10 kilometer die tegelijk met de Marathon van Utrecht wordt gelopen. Het doel is om onder de 47 minuten te lopen op mijn eerste 10. Hoe dan ook een PR dus!

Update:
De uitslag:
1.Frank Scleck
2. Steffen Wesemann
3. Michael Boogerd
4. Karsten Kroon

Nieuws van het banenfront

Nog meer achterstalligheid: het banenfront. Nou daar kan ik vrij kort over zijn: niet zo goed. Het sollicitatiegesprek afgelopen maandag bij ReGister ging wel goed. ReGister vind mij ook een geschikte kandidaat, maar heeft toch liever de andere kandidaat. De redenen daarvoor zijn wat vaag, zoals mijn intercedent ook toegaf. Het eerste wat hij noemde was dat de andere kandidaat wel de beschikking heeft over een auto... Tja, daar kan ik ook echt niks aan doen. Verder zou hij iets meer archiefervaring hebben. Wel zuur hoor.
Maar goed, schouders maar ophalen en weer door. De donderdag voor het gesprek had ik een geschiktheidstoets gemaakt bij KPN voor hun multiplay-helpdesk (KPN-plus internetbellen en IP-TV). De toets was een makkie (Wat is een ip-adres?) en vervolgens een zogenaamd klikgesprek om te verifiëren of ik geschikt was. Ik werd met nog iemand appart genomen en er werd ons gevraagd waarom we dachten dit werk te kunnen doen. Als je hier een antwoord op kon geven was je communicatief vaardig genoeg en dus geschikt... Ik kan het dus wel, maar ben niet echt enthousiast. Ik voelde me meteen tot een nummer gereduceerd; KPN interesseert het echt niets wie er werkt. Niet sympathiek, maar werk is werk.
Ik ben nog reserve voor ReGister, maar de verwachting is dus dat ik op 25 april begin aan de KPN training.

The Veils in Vera

Zo!: Hoog tijd om eens bij te bloggen! Eerst maar iets leuks cultureels. Vrijdag 9 april speelden The Veils in Vera. Eerst echter het voorprogramma: Swelter. Dit bandje uit Zwolle vond ik eigenlijk nog wat te licht voor een podium als Vera. Ze speelden technisch wel goed, maar het was wel heel braaf en voorspelbaar. Laat ze voorlopig nog maar even in de buurtcentra en jeugdhonken optreden.
The Veils had ik zoals eerder al genoemd in 2004 al eens gezien. Sindsdien was de band echter uit elkaar gevallen. Enkel de zanger, Finn Andrews was overgebleven. Hij heeft een nieuwe band bij elkaar gezocht en die was niet slecht. Op het 3voor12 forum is men met name erg lyrisch over de bassiste, maar volgens mij gaat dat er vooral om dat vrouwen met instrumenten kennelijk erotiseren. Maar goede band en een erg fijne zanger, lekker gekweld onzeker, zoals duidelijk bleek als hij tussen de nummers wat woorden tot het publiek richtte. Maar als hij begon te zengen zette hij zijn karakteristieke jankende (positief!) stem op en is hij gewoon top! Heerlijk zwelgende melancholie en ellende! Je moet er van houden, maar ik houd er wel van. Wel jammer dat het geluid weer eens te hard was afgesteld. Hierdoor verdween het evenwicht tussen de up-tempo en de kleinere nummers en werd het concert wat vlak qua dynamiek. Het slot was echter ijzersterk, zodat we erg tevreden huiswaarts keerden. Volgende keer komen we wel weer en ook het nieuwe album dat later dit jaar verschijnt zal zeker gecheckt worden!

Druk met werk

Werken: ik heb het er maar druk mee! Althans het vinden ervan! Maar opeens lijkt er schot in te zitten. Gisterochtend had ik een netwerkgesprek met iemand van Ortec. Daar overweegt men om mensen aan te nemen als opleider voor gebruikers van hun softwarepakketten. Die beslissing is nog niet genomen, maar desalniettemin wilde men graag kennis maken. Ik had een leuk gesprek en waarschijnlijk passen het bedrijf en ik wel bij elkaar. Áls ze iemand gaan aannemen ben ik daar in ieder geval wel in beeld.
Vanmorgen had ik een intakegesprek bij BAN PD in Assen. Dit is een detacheringsbureau voor lokale overheden in Noord Nederland. Ook een leuk gesprek, al zal het op de korte termijn nog geen werk opleveren. Ik heb wel nuttige adviezen gekregen om uiteindelijk wél aan de slag te komen. Kortweg komt het erop neer dat ik moet proberen helder te krijgen wat ik nu precies wil en dan met name inhoudelijk: met welke onderwerpen wil ik me bij de overheid bezig gaan houden. Ik moet me dus gaan specialiseren. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar wel iets waar ik aan kan werken.
Op het station in Assen zette ik mijn telefoon weer aan en bleek ik een voicemail van Start te hebben. Of ik morgen een toets kan doen voor de KPN Multiplay-Helpdesk. Dat ga ik dus morgenmiddag doen. Ze gaan toetsen of ik genoeg basiskennis heb over hardware en internetinstellingen om het opleidingstraject in te gaan. Of ik weet wat een IP-adres is, een DNS server, dat soort zaken. Als ik daar door kom zou ik een drieweeks opleidingstraject in gaan. Het sluit helemaal niet aan bij opleiding en toekomstbeeld, maar goed: ik kan er wel geld mee verdienen. Wel moet ik nog navragen hoe gemakkelijk ik er weer af kom als ik iets anders kan gaan doen.
Eenmaal thuis werd ik weer gebeld door Start, nu door een andere intercedent. Afgelopen maandag zag ik een vacature voor een Medewerker Historisch Onderzoek. Dit gaat om een project voor 2 of 3 maanden bij ReGister, een bureau dat historisch onderzoek doet ten behoeve van risicoanalyses. Bijvoorbeeld: stond op een bepaalde plaats vroeger een fabriek, zodat er een kans is dat de grond vervuild is. Tja, dat paste te goed om niet te reageren, dus had ik meteen maar gebeld. Ik zou worden voorgesteld en nu werd ik dus gebeld, omdat ik maandag op sollicitatiegesprek mag komen!
Kortom er gebeurt opeens van alles!

Marathonman & The Kooks

Gisteravond The Kooks in Vera gezien. Samen met goede vriend Vincent had ik afgesproken en om half 10 stond hij bij me aan de deur. Eerst nog een kopje thee gedronken. Geziende staat waarin Vincent verkeerde hebben we besloten het voorprogramma maar te laten schieten. Vincent loopt de Marathon van Rotterdam over een weekje en had op vrijdagmiddag een laatste test ingepland: van Groningen naar Delfzijl lopen! (ruim 30km) Dat was gelukt, maar hij liep nu wel wat moeilijk…
Tegen elven zijn we dan toch maar naar Vera gegaan, waar we de twee laatste hangertjes in de garderobe toebedeeld kregen. We waren dus echt de laatsten die binnen kwamen. We hadden onze chocomel dan ook nog niet op toen The Kooks begonnen te spelen. Typisch Britpop bandje: jong, lelijk, harig. Echt een bándje, leuk hoor! Het begon lekker met Seaside, het openingsnummer van de cd. Verder speelden ze wel goed, maar lieten ze ook niet horen erg bijzonder te zijn. Leuke branie en energie, maar wat te weinig variatie, waardoor het soms wat eentonig was. Niet dat ik me niet vermaakt heb, want het was echt wel leuk, maar gewoon niet heel memorabel. Na ruim drie kwartier zat het optreden erop. Er kwam nog wel een korte toegift, met de B-kant van hun eerste single (terechte B-kant) en nog twee nummers en toen zat het er na een krap uurtje alweer op. Desalniettemin: erg was dit niet, want ze hadden ook wel laten horen wat ze te bieden hadden. Bovendien waren de beide Vincenten ook wel moe, zodat we tevreden, maar niet euforisch huiswaarts togen.

Volgende week: The Veils