Pasta Sport Blogtip

Gisteren kwam ik toevallig het blog Pasta Sport van Renate Verhoofstad tegen. Een aanrader voor wie geïnteresseerd is in Italië en sport en natuurlijk de combinatie van beide. Verhoofstad is een Nederlandse free-lance sportjournaliste die in Florence woont. Ik ken haar vooral, omdat ze regelmatig Italiaanse reportages schrijft in literair wielertijdschrift De Muur. In het huidige nummer (een zeer lezenswaardige thema-editie over baanwielrennen) bijvoorbeeld over de legendarische Vigorelli wielerbaan in Milaan en de Masi werkplaats. En omdat ik de coverfoto van Theo Bos zo mooi vind plaats ik die hieronder nog als extraatje. Maar dat is slechts een terzijde. Pasta Sport dus!

Gyas Trial: In het water gevallen

Afgelopen zondag heb ik de tweede Gyas Trial geroeid. Thuis begreep ik al dat het een heel andere wedstrijd zou worden dan de eerste. Toen windkracht 2 mee, nu windkracht 5 schuin tegen. En dat betekende niet alleen meer weerstand, maar vooral ook een heel nare golfslag. Maar gelukkig hoefde ik er niet alleen aan te beginnen: Suzanne leek het leuk om mee te fietsen om me aan te moedigen.

Tijdens het oproeien bleek al dat het niet mee zou vallen. De heftige korte golfjes maakten het erg moeilijk om een ritme te vinden. En dat was al met wind mee. Terug zou het nog veel erger worden. Toch had ik er veel zin in. Ik was erg benieuwd in hoeverre ik in staat zou zijn om tegen de elementen in te beuken en hoeveel tijd me dat zou kosten ten opzichte van de eerste trial. Eigenlijk had ik ook nog nooit echt geprobeerd hard te roeien in zulke omstandigheden...
Na de start kwam Marcel, die kort na mij gestart was me al snel voorbij gesneld. Daar maakte ik mij niet druk om. Hij is sowieso sneller, bij de eerste trial bijna een minuut, en zo zouden we in ieder geval weinig last van elkaar hebben. Al gauw voelde ik dat het een uitputtingsslag zou worden. Geen ritme, regelmatig helemaal stilvallen, steeds sloegen de golven in de recover tegen mijn bladen. Het werd gewoon beuken en blijven proberen te zoeken naar techniek om ritme en doorgaande halen te krijgen. Aan het einde van het rechte stuk, na zo'n anderhalve kilometer ging het beter. Iets minder golfslag, meer ritme. Dat geeft de burger moed, evenals de aanmoedigingen van Suzanne vanaf de kant! Ook hoorde ik nog steeds af en toe Derk-Jan naar Marcel schreeuwen, wat moest betekenen dat hij niet verschrikkelijk hard wegliep.
Achter mij kwam wel een Twee-zonder snel dichterbij. Vanaf de rode boei maar iets eerder overgestoken dan gepland, zodat ze makkelijker zouden kunnen passeren. Dat bleek echter een inschattingsfout: zo snel kwamen ze niet dichterbij. Ik was het twee kilometerpunt al gepasseerd en zat in de laatste bocht te buffelen toen ze angstwekkend dicht achter me kwamen. Het werd duidelijk dat ze binnendoor wilden, maar ze zaten al zo dicht achter me dat ik eigenlijk niet meer uit de weg kon komen. Eén misslag en nog één en toen ging het mis. Ik moest razendsnel mijn stuurboordriem intrekken om de boeg niet te raken, maar raakte met mijn dol vast in hun bakboorddol. Ik maakte inmiddels vervaarlijk slagzij, maar hield het nog droog. Toen ik de dollen echter losmaakte verstoorde ik de precaire balans en sloeg ik om. Koud! Meteen kramp in mijn benen. Ik had maar één gedachte: snel naar de kant met de boot. Inmiddels kwamen Arjan en Albert ook al hard op me af. Aan de kant trokken Suzanne en een jongen van Gyas me op de kant (distels en brandnetels!), zodat ik enigszins beduusd, nat en koud op de kant stond. Zonder dat ik kans kreeg om tegen te stribbelen kreeg ik Suzanne haar fleece-vest aan en werd ik op haar fiets richting de Hunze gestuurd om te gaan douchen.
Zo eindigde het avontuur in deceptie, terwijl ik in een veel te klein vest op een te kleine damesfiets koddig naar de Hunze bibberde, zwaar gefrustreerd, boos op mijzelf en hevig balend dat ik nooit zal weten hoe hard of langzaam ik nu eigenlijk ging.
Suzanne heeft de boot terug naar de Hunze geroeid, wat een hele prestatie is, aangezien ze qua gewicht wel twee keer in de Waal zou passen en ik zal op zoek moeten naar revanche!

HEC Intro groot succes!

Nou, dat waren twee superleuke dagen! Het was vrijdag wel een beetje spannend, maar dat gevoel werd ruimschoots overvleugeld door een enorme nieuwsgierigheid naar de andere trainees. Toen ik in de tram stapte keek ik al stiekem wat om mij heen of ik al mogelijke nieuwe collega's kon ontdekken. Eenmaal aangekomen bij HEC bleek ik niet de eerste, maar ook lang niet de laatste. Prima op tijd. Meteen kennis gemaakt met de al aanwezigen en al gauw bleek dat de groep is samengesteld uit allerlei verschillende types. Daar is dus duidelijk ook op geselecteerd. Gedurende de twee dagen bleek ook wel duidelijk dat iedereen ook is uitgezocht om in het team te passen.
Leuke mensen, goede man-vrouw verhouding, opvallend veel buitenlandervaring en eigenlijk heel verschillende achtergronden. Van bestuurskundigen via industrieel ontwerpers tot psychologen en dus een verdwaalde historicus. De meesten zijn afkomstig uit de Randstad, maar ik ben niet de enige exoot: er loopt ook een Limburger rond.
Het vrijdagprogramma was in eerste instantie gericht op kennismaking en vervolgens volgde er allerlei informatie over het programma en de opleiding. Het formele programma werd afgesloten met een presentatie van oud trainee Jessica Hondelink, die enthousiast vertelde over haar ervaringen als HEC trainee. Heel opvallend was dat bleek dat ze bij de nieuwe werkplek van iedereen van de nieuwe lichting riep: "O, dan ga je met die-en-die werken!" Dit illustreerde heel treffend wat directeur Leo Smits die ochtend al had gezegd over het enorme netwerk dat we de komende twee jaar zullen gaan opbouwen. Hierna volgde een gezellige borrel en vervolgens de verplaatsing naar het Carlton-Ambassador hotel. Daar hebben we snel even onze spullen gedropt en de kamers gecheckt. Mijn kamer was aan het einde van een lange kronkelende gang op de vierde etage aan de achterkant van het hotel met uitzicht op een mooie herfstige kastanje. Bont behang, veel gordijntjes en tierelantijnen, beetje ouderwetse chique. Thuis zou ik het niet zo hoeven, maar toch: Niet verkeerd!
Vervolgens op naar het diner bij La Liguria aan het Noordeinde. Lekker gegeten, met een stoelendans na elke gang ter bevordering van de integratie. Supergezellig en een vervolg in de kroeg kon dan ook niet uitblijven. Tot half 3 hebben we heerlijk buiten gezeten op de Grote Markt voor de café de Boterwaag.
De wekker ging op zaterdag akelig vroeg en bij het ontbijt had iedereen (ondergetekende incluis) toch wat minder praatjes dan de dag tevoren. Na het ontbijt kregen we de opdracht in drie groepen een soort speurtocht door de stad te maken langs alle ministeries. We moesten naar een lijst met locaties toe. Daar belden we dan in ons geval Dieuwke (de programma-manager van een paar eerdere trainee programma's). Zij stelde ons dan een vraag die we moesten beantwoorden totdat we de lijst hadden afgewerkt. Onderweg maakten we foto's als bewijs. Na afloop moest iedere groep zijn bevindingen presenteren aan een jury.
Deze uitgebreide wandeltocht was wel fijn voor mijn wat brakke toestand en ook erg gezellig. We zijn de halve stad doorgewandeld: van het hotel, via het Binnenhof tot aan Sociale Zaken aan de Laan van Nieuw Oost-Indië. Terug op HEC combineerden we lunch en het maken van de presentatie. Iedereen had erg zijn best gedaan en duidelijk veel lol gehad. Toch wonnen wij dankzij de geniale inval de banaan centraal te stellen.
De winnaars organiseren het volgende uitje, dus dat is nog een leuke dag in het vooruitzicht. Nu eerst woensdag beginnen bij ICTU en vrijdag de eerste collegedag in Rotterdam!

Newsflash: ICTU

Even een kort berichtje: ben aangenomen bij ICTU en ga daar vanaf 1 november werken aan het project CCO. Later meer!

Spannende dagen voor de boeg!

Zo dat gesprek dinsdag was erg prettig. Leuk project, leuk team,veel mogelijkheden! Zou ik erg graag gaan doen. Als het goed is hoor ik vandaag of ze het met mij zien zitten.
Vanavond nog even lopen met de Outdoortraining van De Hunze en dan hop, in de trein naar Bilthoven. Morgenochtend om 9 uur begint de intro van het traineeprogramma. Ik heb er veel zin in en ben erg nieuwsgierig naar de andere trainees. Zaterdag weer naar huis en dan zondag de tweede Gyastrial. Instaptijd 15 uur, start vanaf de Harenerbrug om 16:00 uur. Wie zin heeft om mee te fietsen is van harte welkom: alle aanmoediging helpt natuurlijk!

Nieuwe schoenen!

Gistermiddag heb ik nieuwe hardloopschoenen gekocht! Na twee jaar waren mijn Asics Gel Kayano IX wel op. Grappig was dat dit een schoen is met een pronatiecorrectie. Ik had toen heel duidelijk zichtbaar een rare zwabber voor de landing in de enkel en zette mijn voet ook niet recht neer. Toen ik gisteren op de loopband liep bleek op de video duidelijk dat die zwabber eruit is en ik mooi neutraal loop. Loopscholing helpt dus!

Mijn nieuwe schoenen zijn de Pearl-Izumi Syncro Float. Wat een verschil zeg. De Pearl-Izumi's zijn heel veel lichter en hebben ook een veel fijnere pasvorm. De schoen trekt heel mooi strak rond de voet en sluit heel goed aan. Ik schuif absoluut niet meer, wat ik de laatste tijd in de Asics wel had.
Tijdens de outdoortraining heb ik er heerlijk op gelopen, al is het wel wennen, omdat het een heel andere schoen is. Met name het ontbreken van een pronatieblokje zorgt voor een heel ander gevoel. Ha! Ik heb weer helemaal zin in het loopseizoen!

Goede berichten

De afgelopen dagen heb ik een aantal goede berichten ontvangen. In de eerste plaats werd ik vanochtend uit mijn bed gebeld door Monique van HEC. Tuurlijk, net die ochtend dat ik niet om acht uur opsta wordt ik om vijf over negen gebeld. "Bel ik je uit bed jongen?" vroeg ze nog. Mijn antwoord: "Eh, een beetje..." heeft me geloof ik niet gered. Goeie indruk gemaakt...
Maar daar ging het niet om. Monique belde me om me te vragen of ik aanstaande dinsdag om drie uur kon, zodat ik nu dus een afspraak heb om dan kennis te maken met een potentiële opdrachtgever! Driewerf hoera!!! Een klus in het verschiet!
Inmiddels heb ik ook mijn contract ontvangen, getekend en geretourneerd. Vanaf 1 november ben ik officieel in dienst van HEC. Hier ben ik erg blij mee, want nu weet ik precies tot wanneer ik nog werkeloos ben. Bovendien kan ik nu ook regelen wat geregeld moet worden met UWV en CWI. In haar onmetelijke wijsheid heeft het UWV mij namelijk een WW uitkering toegekend. Dit was nog een goed bericht! En om de lijst met goede berichten compleet te maken heeft de NHL het grootste deel van mijn collegegeld teruggestort. Kortom ik heb een goede week!
Gisteren vond ik ook het programma voor de introductiedagen in de brievenbus. Op 27 en 28 oktober ontmoet ik mijn mede-trainees (Spannend! Ben benieuwd!) en verder zal een inleiding op de opleiding gegeven worden. En natuurlijk gaan we wat nader kennismaken met HEC. Dat HEC echt van ons nieuwe trainees houdt is ook duidelijk. We worden nogal gepamperd: We zullen overnachten in het Carlton Ambassador hotel in Den Haag. Dat klinkt niet alleen chique; check de site en zie dat het er ook chique uitziet! Wat een verwennerij!
Ik ben benieuwd. Ik heb er in ieder geval erg veel zin in.

4 Mijl 2006

Zoals eerder in het Sportnieuws al aangekondigd heb ik zondag de 4 Mijl van Groningen gelopen. De voorbereiding was niet goed. De duurloop van donderdag was achteraf toch niet zo handig, want ik had er zondag nog spierpijn van! Desalniettemin ging ik zondagmiddag met veel goede zin op weg naar de start in Haren. Aangezien ik startnummer 15808 (van de 16000) had startte ik in het laatste startvak pas om kwart voor drie; een uur en een kwartier na de eerste lopers. Het inlopen ging moeizaam en stijf en doorgaans is dat een goed teken voor de loop zelf. Ik was dan ook benieuwd hoe het zou gaan lopen.
Na de start ging ik vlot van start om maar meteen veel langzamere deelnemers uit mijn startvak in te halen en wat ruimt op te zoeken. Ik had meteen een lekker ritme te pakken en was van plan zo'n 4:40 per kilometer te gaan lopen. Bij kilometer 2 bleek ik op 8:31 te zitten, een prima 4:15 per kilometer dus. Ook de volgende kilometer ging vrijwel exact in die tijd. Halverwege zat ik op 13:45 en ging het nog steeds lekker. Na de passage van de ringweg heb ik iets getemporiseerd om op de Herebrug te kunnen versnellen. En na de Herebrug was er nog goed een kilometer te gaan, dus maakte ik me op voor mijn eindsprint. In de Herestraat lekker doorversneld om bij het opdraaien van de Vismarkt een woeste eindsprint in te zetten. Over de finish, snel gekeken: 27:53! Wauw! Véél sneller dan verwacht en ruim 2,5 minuut sneller dan vorig jaar!
Kortom dik tevreden en een mooie opening van het loopseizoen!

Breaking Ikea News

Woensdag kocht ik bij de Zweedse meubelgigant een extra Benno (cd-kastje) en ik schrok mij een hoedje! GEEN IKEA INBUSSLEUTEL!!!

Je kent ze wel, die sleuteltjes, waarvan de halve wereld inmiddels een dozijn in zijn gereedschapskist heeft liggen. Niets daarvan! Schroeven zijn het nu. Conventionele schroeven. Daar gaat het Ikea gevoel! Wat heeft de Zweden hiertoe gebracht? Is het een kostenbesparing? Anticipeert men op het gemak van de schroefboormachine? Wie het weet mag het zeggen. Tot die tijd veeg ik de scherven van mijn wereldbeeld bijeen.

Sportnieuws

Afgelopen zondagochtend heb ik de eerste Gyas Skiff Trial geroeid. Mijn eerste krachtmeting in de skiff! Dit is me niet slecht bevallen. Het was gezellig druk op het water tussen met name de Hunze wedstrijdjeugd en Gyas dames. De trial gaat over 3 kilometer vanaf de Harener brug tot kort voor de Ketwich Verschuurbrug. Er werd gestart in omgekeerde volgorde van verwachtte snelheid, dus de langzaamsten eerst. Ik startte redelijk in het begin, maar de eer is gered: ik ben niet ingehaald. Sterker nog, ik heb zelf 2 eerdere roeiers ingehaald (dat omgeslagen Gyas meisje tel ik maar even niet mee). Oké toegegeven, de ingehaalde roeiers zijn 13 en 14 ofzo, maar toch... Zij trainen zes keer per week. Met de tijd, 13:09 ben ik ook wel tevreden. Mooi vlakke kilometertijden (4:21, 4:24 en 4:24), dus dat biedt perspectief voor de volgende trial op 29 oktober! De uitslag van de trial vindt je hier.

Dan treurig sportnieuws: V6 houdt op te bestaan. Na een lang gesprek hebben we besloten er al roeiploeg mee op te houden. De reden hiervoor is van mijn kant dat ik meer ambitie heb dan ik de anderen aan kan en mag doen. Voorlopig zoek ik mijn heil dan maar in de skiff, ook omdat het nog knap lastig zal zijn om de nieuwe baan met een ploeg te combineren. Verder wil Tjarko deze winter graag achten op weg naar de Head. Arend, Maarten en Michiel gaan kijken of ze met nieuwe roeiers een nieuwe ploeg kunnen gaan vormen.

Tot slot: de 4 Mijl van Groningen. Aanstaande zondag is het weer zover. Ga ik mijn tijd van vorig jaar verbeteren? Ik denk het wel, al is de voorbereiding abominabel geweest. Gisteren heb ik voor het eerst sinds maanden weer eens gelopen: een duurloopje van 15 kilometer. Ging lekker, de conditie is er dus zeker wel. Ik mis alleen wel ritme. Ik start zondag in het laatste vak met nummer 15.808 en ik hoop 2 minuten sneller te zijn dan vorig jaar, dus ongeveer 28:30.