Gisteravond was het eerste optreden van Spinvis samen met Simon Vinkenoog naar aanleiding van hun onlangs verschenen album JA! Er was ook een support-act, maar dat had niet gehoeven. Liever had ik gezien dat Spinvis nog een halfuurtje door was gegaan.Het voorprogramma was een Duitse dame, die onder de naam Dahlia ons een half uurtje kwam vermaken met foute porno-pop. Het begon met pompende beats, mijn eerste associatie was 2 Many DJ's, en allengs kwam daar de gedachte aan Peaches bij. Monotone beats met daaroverheen monotone teksten van ten hoogste 2 regels per nummer. Teksten als "I want to fuck a sexy girl like her" en "Do you want me on my knees?" En dat dan herhaald gedurende het hele nummer. De dame kon niet zingen en ook de podiumact kon niet overtuigen. Een mollige dame in hotpants en een Moulin-Rouge lijfje dat aan heer vingers likt en met een zweepje zwaait. De eerste tien minuten was het nog vermakelijk, maar uiteindelijk is mijn conclusie dat Dahlia beter op haar plaats zou zijn in een derderangs nachtclub in een morsige stad in Oost-Europa. Liever niet in VERA.
Nee, dan Spinvis en Vinkenoog. Die zijn zéér op hun plaats in mijn favoriete podium! Het project is ontstaan tijdens de Nacht van de Poëzie toen de heren een optreden verzorgden in Paradiso. Daarvan is een opname gemaakt, nog een paar tracks erbij en hoppa, zomaar een nieuw (onverwacht) album. Het album heb ik bewust niet geluisterd, omdat ik verwachtte dat dit echt iets was dat je live moet zien. Het recept was als volgt: Spinvis en band spelen jazzy muziek, typisch Spinvis en Vinkenoog leest min of meer op de maat gedichten voor. Een aantal gedichten van Paul van Ostayen en wat psychedelisch werk dat ik meer in de jaren zestig zou plaatsen. Dit alles begeleid met gruizige zwartwitbeelden uit het polygoonjournaal ofzo. Kunst, leuk, beetje vaag, maar gewoon leuk! Erg jammer dat het geluid zo slecht was afgemixt. Vooral het laag was erg nadrukkelijk aanwezig, zodat de sound nogal rommelig en donker was. De cello was nauwelijks te horen, de dwarsfluit heb ik tot de toegift maar één keer twee tonen horen fluiten. Ook Vinkenoog was vaak niet te verstaan, wat bij poëzie toch wel een groot gemis is.En toch was het een goed optreden. De sfeer was goed, het publiek had er wel zin in, net als de band. Leuk ook: het beeld van Vinkenoog die aan het eind van ieder nummer van het podium schuifelde, om er aan het begin van het volgende weer op te schuifelen. En zijn introductie van de band als Spinvis 1, Spinvis 2 enz., omdat hij hun namen niet meer wist! Had hij dan beter achter de geraniums kunnen blijven zitten, zoals een vriend van me die niet mee was vooraf opmerkte? Nee, de man is oud en gammel, maar het paste wel in het plaatje.
Na afloop volgede nog een ruime toegift, waarbij Spinvis met band, zonder Vinkenoog uit zijn eigen repertoire speelde. Hij had er duidelijk nog zin in. Iemand in het publiek riep om Ik wil alleen maar zwemmen! En U roept, wij draaien. Verder nog klassiekers als Smalfilm en tot slot Astronaut, heel klein met alleen pianobegeleiding. Zoals gezegd, ondanks dat het inmiddels half één was had hij nog wel even door mogen gaan. Ja! dus tegen Spinvis en Simon Vinkenoog!
En dan nog iets heel anders. Gisteravond was ook de laatste testloop van het Outdoorseizoen: 4 Mijl in 28:48 (was Bij de echte 4 Mijl nog 30:39). Ik ben dus tevreden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten