Cordiaal afscheid?

Vanmiddag werd bekend gemaakt dat Cordis na 34 jaar verdwijnt uit Roden. Nieuws dat behoorlijk inslaat moet ik bekennen.

Voor wie het niet kent, de korte versie: Cordis is een fabrikant van medische (cardiologische/endovasculaire) apparatuur. Van oorsprong pacemakers, maar sinds medio jaren tachtig diagnostische en intraventionele catheters en stents e.d.

In 1973 vestigde het Amerikaanse bedrijf zich met een flinke Europese stimuleringssubsidie in het Drentse Roden vanwege de ruimte, schone lucht en een ruime keus aan zowel hoog (RuG en Hanzehogeschool) als laaggeschoold personeel. Eén van degenen die naar Roden trok om er te gaan werken was mijn vader en tot op de dag van vandaag is hij bij het bedrijf gebleven. Cordis is daardoor ook verbonden met mijn leven. Het is de reden dat ik in Roden geboren ben, dáár haalden we mijn vader op na zijn werk. Ik kan me zelfs levendig herinneren hoe het ruikt bij de receptie.
Ook het was mijn eerste werkgever. In de zomer van 1993 verdiende ik er voor het eerst mijn eigen salaris. In totaal werkte ik er zeven zomers op verschillende plekken: productie, distributiemagazijn, werkvoorbereiding en documentation control.
In 1996 werd het bedrijf opgeslokt door het farmaceutisch concern Johnson & Johnson. Vanaf dat moment veranderde er nogal wat. Tot die tijd was Roden één van de drie fabrieken van Cordis, nu nog maar één productiefaciliteit van een miljardenconcern. Eigenlijk bestonden er vanaf deze overname al zorgen over het voortbestaan van de vestiging. Eerst werd een deel van de productie overgeheveld naar Mexico, enige jaren later werd de vestiging het slachtoffer van een rechterlijke dwaling in een patentkwestie, wat al overheveling van nog een aanzienlijk deel van de productie naar Mexico betekende.
Nu is aangekondigd dat ook de overgebleven activiteiten zullen verdwijnen naar de VS en Mexico wegens een strategiewijziging. Waarschijnlijk 800 gedwongen ontslagen, waaronder dus mijn vader. Voor de regio kan gerust worden gesproken van het einde van een tijdperk nu de grootste industriële werkgever van het Noorden vertrekt.
Overigens wel slordig dat de site werkenbij cordis.nl nog online is. Ook het motto Groundbreaking life changing is nu wat wrang geworden.
Afscheid nemen van Cordis zal voor Roden en voor mijn vader niet meevallen. Het zal moeten, maar van harte zal het niet gaan...