The fraud of Floyd?

Held of bedrieger? Ik zal hier na de voorgaande berichten toch stelling moeten nemen in de kwestie Landis. Natuurlijk zijn alle wielrenners übermannen met een enorm testosteronspiegel, althans zo voel ik mij soms wel als ik zit te beulen. (Tussen twee haakjes: gisteren 65km aan 32,3km/u!!!) Aan de T-E waarde van Landis zit echter toch wel een luchtje. Zoals zovelen dacht ook ik ondanks de bewondering toch aan doping en dit lijkt dus helaas te kloppen.

Moeten we Landis nu ok afschrijven als dopingzondaar? Dat is een moeilijke vraag. Om te beginnen moeten we uiteraard de contra-analyse afwachten. Tot die tijd is hij ten principale onschuldig. Maar wat als hij inderdaad verboden middelen heeft gebruikt?
In één van mijn eerdere berichten vergeleek ik de rit naar Morzine met bijvoorbeeld Merckx. Toevallig las ik afgelopen weekend in de Volkskrant de vertwijfelde uitspraak van een - kennelijk niet erg goede - Amerikaanse journalist die zich afvroeg of we dan nu ook moesten gaan twijfelen aan de helden van weleer: had Merckx ook doping gebruikt? Maar natuurlijk! Merckx is gepakt, net als Zoetemelk. Alle grote wielerhelden gebruikten doping. Dit is een publiek geheim. Al die kreten over een tragedie voor de sport zijn dan ook grote onzin. Doping hoort bij wielrennen, maar wij wielerliefhebbers doen net of dat niet zo is. Wielerliefhebbers zijn romantici en ik ben daarop geen uitzondering. Wij willen de renners zien lijden op de fiets. Zonder lijden geen heroïek. Dat die renners daar hulpmiddelen bij gebruiken maakt ons feitelijk geen bal uit. Als er maar een mooie koers te zien is. De middelen zorgen ervoor dat de coureurs sterker zijn en hun prestatie langer achter elkaar en vaker kunnen leveren. Maar de pijn is er niet minder om. Daarom verdienen óók de dopingzondaars ons respect. Zij hebben net zo afgezien als de anderen. Wel is het natuurlijk zo dat er anderen benadeeld worden, maar ja er zijn winnaars en verliezers. Zo is de koers. Erg verhelderend over de wielerwereld en de dopingkwestie is overigens de novelle van Bert Wagendorp, De Proloog.
We zullen zien wat er gebeurt...
Intussen heb ik nog een ander boek gelezen over de Ronde van Frankrijk: Franse omwentelingen van Tim Moore. Vermakelijk! De auteur, besloot van de ene op de andere dat hij de Ronde van Frankrijk zou gaan fietsen. Eerst moet er een fiets worden aangeschaft, maar dit is zo ongeveer alle voorbereiding die hij treft. De man trekt er volkomen ongetraind op uit, met alle gevolgen van dien. Maar hij doet het maar mooi! Hij doet nog een poging tot doping met anti-hooikoortspillen, maar verder doet hij het op koffie en rosé. Inspirerend!


Update:
Sporza meldt dat er synthetische testosteron is aangetroffen in de B-staal, ofwel Landis is schuldig.

Volkskrant over Floyd

In de Volkskrant van vandaag staat een leuke bio van de (altijd goede) hand van Marije Randewijk over Floyd. Wie de krant niet heeft kan het hier lezen. Wel moet je je dan even registreren op de Volkskrant site, maar dat kan gratis.

Update:
Het is hem zoals verwacht gelukt: Landis maakt ruim genoeg tijd goed op Pereiro om de Tour te winnen. Desalniettemin: Chappeau voor Pereiro! Puike tijdrit!

De krachtTour van Floyd

Wat was het alweer genieten gister met de Tour. De eerste weken waren niet veel soeps, maar de laatste dagen waren ongekend spectaculair. Vooraf vreesde ik dat na het afvallen van Ullrich en Basso het waarschijnlijk Landis zou worden die de Tour op zijn palmares zou kunnen bijschrijven. Jammer, want ik had het niet zo op Landis. Rare vogel, op het oog een echte redneck, een cowboy. Geen stijl, geen klasse. Op Alpe d'Huez leek hij de basis voor de zege te leggen, jammer maar helaas.

De volgende dag zakte hij spectaculair door het ijs en verloor in 12 kilometer 10 minuten op zijn concurrenten. Het was gewoon zielig, zoals hij die laatste klim op ploeterde en ze allemaal bij hem wegreden. Oscar Pereiro-Sio kreeg het geel terug en eigenlijk vond ik dat wel prima. Pereiro was vorig jaar ook al enorm sterk en leek me sowieso al geen Walkowiak (Roger Walkowiak won de Tour in 1956 totaal onverwacht, omdat de grote mannen elkaar belonkten en hem in een monsterontsnapping een enorme voorsprong gaven). Vorig jaar was hij beresterk in de laatste Tourweek en ik neem het Hincapie nog steeds kwalijk dat hij toen de zege stal. Kortom, een winnaar waar ik best me kon leven.

Maar toen kwam gisteren de wederopstanding van Lazarus Landis! Ongelooflijk! Wat een kracht, wat en karakter. Deze strijdlust heeft mij toch wel veel respect voor Floyd gegeven! Hoe is dat mogelijk? 130 kilometer alleen in de aanval over vier apencols en aan het eind weer kandidaat tourwinnaar zijn! Ongelooflijk, dit kunnen alleen de grote kampioenen als Merckx, Hinault en Anquetil! Het kan dus wèl, vroeg in de aanval in een bergetappe en veel tijd pakken op de concurrentie. Hopelijk zien meer renners nu het licht en betekent dit het einde van het defensieve koersen! Natuurlijk speelt in het achterhoofd de vraag of het Landis zelf was die dit kon, of dat hij hulpmiddelen - doping dus - heeft gebruikt, maar toch een enorme prestatie. Alles ligt weer open. Dat kan wel eens een hele spannende tijdrit worden morgen. En vandaag? Ik kan me niet echt voorstelen dat de sprintersploegen de boel bij elkaar kunnen houden. Het zal wel een groepje vluchters zijn die het uitvechten.

Een Schier weekend!

Wat is het toch fantastisch dat zo dicht bij ons geliefde Groningen zich het prachtige eiland Schiermonnikoog bevind. Afgelopen weekend hebben we daar weer optimaal van geprofiteerd! Zaterdag ging het met vier Zuidwesters en Arend richting Lauwersoog om de boot van half tien te halen. Lekker op het dek in het zonnetje en varen maar. Onderweg zeehonden gespot, dus iedereen blij. Het is mij niet helemaal duidelijk wat er zo bijzonder leuk is aan zeehonden: ze doen of kunnen niks bijzonders, alleen in de zon liggen en een beetje zwemmen. Niet dat ik iets tegen ze heb, maar er zijn toffere dieren. Volgens de dames hebben ze zulke mooie ogen, maar daar zie je volgens mij niet veel van als ze 300 meter verderop op een zandplaat liggen.

Hoe dan ook, een perfecte overtocht, hup in de bus en naar de camping. Ik had gereserveerd, dus hadden we een mooi veldje om de tenten op te zetten. Maria had een tent van haar ouders mee voor de dames en Arend en ik zouden de nieuwe tent van Louise en mij inwijden. De tenten stonden zo, daarna thee gezet en vervolgens naar het dorp voor boodschappen en appeltaart. Intussen groeide de zin in het strand. Toen het via de camping richting strand ging was ik dan ook haantje de voorste. Op het strand verander ik altijd weer in een jongetje van tien: wie het eerst in het water is, rennen en zo snel mogelijk een duik kopje onder. En voorwaar! Noordzeewater, maar lekker warm! We hebben heerlijk gezwommen en gestoeid in de golven.
Daarna zochten we een mooi plekje in de duinen om te liggen. Hoewel liggen... We hebben de rest van de middag lopen ballen en ravotten, totdat we tegen zevenen neerstreken in de Marlein om te gaan eten. Daar voegde Suzanne zich bij ons, nét toen de bitterballen op waren. Lekker gegeten en daarna weer naar de camping gewandeld. Daar hebben we nog voor de tent zitten kletsen om uiteindelijk om half één te gaan slapen.
De nieuwe tent slaapt heerlijk, maar om zeven uur was ik klaarwakker: het gekwetter van de dames begon alweer. Ze hadden het wat warm gekregen en konden niet meer slapen. Voor het ontbijt heb ik nog even hardgelopen op het strand met Maria. Super om te lopen over die enorme zandvlakte, met de zon op de golven en bijna geen mens te bekennen. Na het ontbijt wilde ik zo snel mogelijk weer naar het strand. We hebben ons op hetzelfde plekje geïnstalleerd en weer lekker gedolt in de golven. Daarna was eigenlijk iedereen te uitgeteld om nog veel te doen behalve een beetje liggen in de zon. Rond half drie gingen we weer naar de camping om nog even te douchen en de spullen op te halen. Op de boot terug zaten we collectief voor Pampus, maar wat een heerlijk weekendje er tussenuit! Bekaf, maar wel heel voldaan en met een grote grijns op het uitgetelde gezicht.

Thuis... en weer weg!

Zo! Net terug van een geslaagde week in Bad Zwischenahn! Alles liep op rolletjes, makkelijke groep, mooi weer. Dikke prima dus. Alleen jammer dat het zo'n rotreis terug is. In Bad Zwischenahn een kwartier wachten op het station, dan een half uurtje in de trein naar Leer, daar ruim een uur wachten en dan nog tien minuten, omdat de trein wacht op een andere trein die vertraging heeft. Half uurtje naar Nieuweschans, maar daar weer een half uur wachten, want door het wachten op de vertraagde trein zijn we nu zelf vertraagd en missen de aansluiting... Fijn! Dan nog drie kwartier boemelen naar Groningen, zodat ik er van deur tot deur 4 uur over heb gedaan. 130 kilometer, in de auto kan het in een uur en een kwartier. Maar goed fijn weer thuis bij Louise.

En morgen ga ik lekker een weekendje naar Schiermonnikoog! Daar verheug ik me al de hele week op. Lekker strand, zon, gezelligheid, slapen in mijn nieuwe tent: HMMMM!!!!
Tot slot nog iets anders: 8 augustus heb ik een sollicitatiegesprek, daarover later meer.

En weer naar Duitsland

Morgenochtend ga ik weer naar Duitsland. Dit keer om te werken. Voor de zesde keer geef ik komende week in Bad Zwischenahn de cursus Nederlanders en Duitsers. Mazzeltje dus voor mij dat de Duitsers vanavond geen Weltmeister worden.
De cursus duurt van maandag tot en met vrijdag, zes lesuren per dag, dus met de voorspelde warmte zal dat een pittig weekje worden. De cursus is in het kader van de zogenaamde Bildungsurlaub, wat wil zeggen dat Duitse werknemers ééns per jaar een weekje betaald verlof kunnen krijgen om een algemeen vormende cursus te volgen. Ze betalen daarvoor een vrij klein bedrag, aangevuld door een bijdrage van de werkgever. Ik verwacht 10 à 15 cursisten, meestal veertigers en vijftigers. Het prettige aan de opzet is dat je een hele week intern gaat, dus met kost en inwoning, in het complex van de Wirtschafts- und Sozialakademie der Arbeitnehmerkammer Bremen. Dit is gelegen in het rustieke kuuroord Bad Zwischenahn, aan het Zwischenahner Meer. Als de groep een beetje leuk is kan het dus een heel leuke week worden. Als de groep niet zo leuk is, is het vooral een saaie week, maar daar ga ik natuurlijk niet vanuit!
De cursus heet dus Nederlanders en Duitsers en gaat hier dus ook over in de breedste zin. Geschiedenis van Nederland, cultuur, economie, politiek en de raakvlakken daarbij met Duitsland zullen aan de orde komen. Een belangrijp onderwerp is ook de beeldvorming van Nederlanders en Duitsers van zichzelf en elkaar. Een spannend thema, waar de afgelopen vijf jaar ook wel een ontwikkeling in te zien is. Duitsers worden steeds zelfbewuster en accepteren steeds minder de schuld voor de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog. Op donderdag maken we een uitstapje naar Groningen om Nederland ook aan den lijve te ondervinden. Vrijdag weer naar huis en dan zaterdag lekker een weekendje naar Schiermonnikoog!

Delfzijl, het einde...

...van de wereld wel te verstaan! Tjongejonge, wat een treurnis! Afgelopen week heb ik in Delfzijl gezeten voor mijn werk. Daar wordt je niet vrolijk van. Je zal er maar vandaan komen. Dan heb je reden genoeg om te vertrekken. Vòòr maandag 26 juni was ik er nog nooit geweest en kende ik het alleen maar van TV Noord. Bommen onder het strand en een havenboulevard.
Nou het strand blijkt in het echt een pietepeuterig hoekje viezig zand dat gedurende de halve dag niet aan het water ligt (dat wil zeggen als het eb is) niet aan het water ligt en de boulevard is 50 meter klinkerstenen tegenover een grote (lelijke) loods van Wagenborg.
Nee, waar de meeste havensteden zo hun charme hebben valt dat met Delfzijl vies tegen. De binnenstad was ook niks: net zoveel stedelijke allure als zeg Leek.
Al met al raad ik wie de trein naar Delfzijl neemt het volgende aan: stap in Appingedam vast uit!

No strings attached

EELS kraakte - om er maar eens een cliché tegenaan te gooien - gisteravond harde noten in de Oosterpoort! Kenners (en liefhebbers) weten natuurlijk wel dat EELS kan rocken, maar gisteravond gingen ze harder dan ooit te voren! Nu moet gezegd dat ik liever heb dat ze wat gevoeliger en kleiner spelen, dan is EELS niet alleen goed, maar ronduit briljant, zoals ze lieten horen toen ze vorig jaar met de EELS with Strings toernee Groningen aandeden.

Desalniettemin, goed was het zeker, maar wel anders. Net als bij de ook al wat donkerder rockende Souljacker tour waren het mannen met baarden op het podium. Voordat de EELS begonnen was er echter eerst een voorprogramma waar ook wel wat woorden aan vuilgemaakt mogen worden.

Opeens ging het licht uit en voordat ik de kans had me om te draaien richting het podium waren ze al begonnen, de twee héle kleine meisjes van Smoosh. Volgens NME de hottest new band in the US underground, maar mijn eerste indruk was toch vooral: Huh! Wat een kleine meisjes! De meisjes, 12 en 14 pas speelden met z'n tweetjes drums en keyboard en zongen erbij. En voorwaar, dat was helemaal niet verkeerd! Helaas was het geluid weer eens brak, vlak, hard en met veel galm, maar het was duidelijk dat ze wel kunnen spelen! Een leuke verrassing! Ook het album is erg aardig. Ben benieuwd hoe het verder gaat met deze dames.
De set van de EELS was duidelijk gericht op het festivalseizoen. Er werd begonnen met een brede security-man, Crazy Al, die onder keiharde distortion geluiden en lichtflitsen opkwam. Hij zou ons gedurende het optreden vermaken met kung-fu demonstraties, work-outs, monosylabische kreten en dergelijke gein/ ongein (afhankelijk van je stemming). Vervolgens kwam de band op, gekleed in zwarte overalls en ruige baarden.
Zoals altijd had ook dit optreden een thema. Een parodie op de hardrock/metal concerten in het algemeen. Hard was het zeker: voor het eerst bij een EELS concert miste ik oordoppen. (Vincent, het was niks voor jou). Er werd precies anderhalf uur gespeeld. De EELS klassiekers kwamen allemaal voorbij, aangevuld met nummers van het Blinking lights and other revalations album. Bijna alles overgoten met een dikke saus van harde gitaren. Het was wel overtuigend, maar ik miste toch wel de subtiliteit die EELS normaal altijd kenmerkt. Ik heb een leuke avond gehad, maar denk niet dat het een optreden was met een grote eeuwigheidswaarde. Als er een registratie van op album verschijnt hoef ik die niet persé te hebben. Toch ga ik de volgende keer zeker weer. Dan zullen ze weer gewoon EELS spelen, zoals ik ze het liefst hoor.