No strings attached

EELS kraakte - om er maar eens een cliché tegenaan te gooien - gisteravond harde noten in de Oosterpoort! Kenners (en liefhebbers) weten natuurlijk wel dat EELS kan rocken, maar gisteravond gingen ze harder dan ooit te voren! Nu moet gezegd dat ik liever heb dat ze wat gevoeliger en kleiner spelen, dan is EELS niet alleen goed, maar ronduit briljant, zoals ze lieten horen toen ze vorig jaar met de EELS with Strings toernee Groningen aandeden.

Desalniettemin, goed was het zeker, maar wel anders. Net als bij de ook al wat donkerder rockende Souljacker tour waren het mannen met baarden op het podium. Voordat de EELS begonnen was er echter eerst een voorprogramma waar ook wel wat woorden aan vuilgemaakt mogen worden.

Opeens ging het licht uit en voordat ik de kans had me om te draaien richting het podium waren ze al begonnen, de twee héle kleine meisjes van Smoosh. Volgens NME de hottest new band in the US underground, maar mijn eerste indruk was toch vooral: Huh! Wat een kleine meisjes! De meisjes, 12 en 14 pas speelden met z'n tweetjes drums en keyboard en zongen erbij. En voorwaar, dat was helemaal niet verkeerd! Helaas was het geluid weer eens brak, vlak, hard en met veel galm, maar het was duidelijk dat ze wel kunnen spelen! Een leuke verrassing! Ook het album is erg aardig. Ben benieuwd hoe het verder gaat met deze dames.
De set van de EELS was duidelijk gericht op het festivalseizoen. Er werd begonnen met een brede security-man, Crazy Al, die onder keiharde distortion geluiden en lichtflitsen opkwam. Hij zou ons gedurende het optreden vermaken met kung-fu demonstraties, work-outs, monosylabische kreten en dergelijke gein/ ongein (afhankelijk van je stemming). Vervolgens kwam de band op, gekleed in zwarte overalls en ruige baarden.
Zoals altijd had ook dit optreden een thema. Een parodie op de hardrock/metal concerten in het algemeen. Hard was het zeker: voor het eerst bij een EELS concert miste ik oordoppen. (Vincent, het was niks voor jou). Er werd precies anderhalf uur gespeeld. De EELS klassiekers kwamen allemaal voorbij, aangevuld met nummers van het Blinking lights and other revalations album. Bijna alles overgoten met een dikke saus van harde gitaren. Het was wel overtuigend, maar ik miste toch wel de subtiliteit die EELS normaal altijd kenmerkt. Ik heb een leuke avond gehad, maar denk niet dat het een optreden was met een grote eeuwigheidswaarde. Als er een registratie van op album verschijnt hoef ik die niet persé te hebben. Toch ga ik de volgende keer zeker weer. Dan zullen ze weer gewoon EELS spelen, zoals ik ze het liefst hoor.