De krachtTour van Floyd

Wat was het alweer genieten gister met de Tour. De eerste weken waren niet veel soeps, maar de laatste dagen waren ongekend spectaculair. Vooraf vreesde ik dat na het afvallen van Ullrich en Basso het waarschijnlijk Landis zou worden die de Tour op zijn palmares zou kunnen bijschrijven. Jammer, want ik had het niet zo op Landis. Rare vogel, op het oog een echte redneck, een cowboy. Geen stijl, geen klasse. Op Alpe d'Huez leek hij de basis voor de zege te leggen, jammer maar helaas.

De volgende dag zakte hij spectaculair door het ijs en verloor in 12 kilometer 10 minuten op zijn concurrenten. Het was gewoon zielig, zoals hij die laatste klim op ploeterde en ze allemaal bij hem wegreden. Oscar Pereiro-Sio kreeg het geel terug en eigenlijk vond ik dat wel prima. Pereiro was vorig jaar ook al enorm sterk en leek me sowieso al geen Walkowiak (Roger Walkowiak won de Tour in 1956 totaal onverwacht, omdat de grote mannen elkaar belonkten en hem in een monsterontsnapping een enorme voorsprong gaven). Vorig jaar was hij beresterk in de laatste Tourweek en ik neem het Hincapie nog steeds kwalijk dat hij toen de zege stal. Kortom, een winnaar waar ik best me kon leven.

Maar toen kwam gisteren de wederopstanding van Lazarus Landis! Ongelooflijk! Wat een kracht, wat en karakter. Deze strijdlust heeft mij toch wel veel respect voor Floyd gegeven! Hoe is dat mogelijk? 130 kilometer alleen in de aanval over vier apencols en aan het eind weer kandidaat tourwinnaar zijn! Ongelooflijk, dit kunnen alleen de grote kampioenen als Merckx, Hinault en Anquetil! Het kan dus wèl, vroeg in de aanval in een bergetappe en veel tijd pakken op de concurrentie. Hopelijk zien meer renners nu het licht en betekent dit het einde van het defensieve koersen! Natuurlijk speelt in het achterhoofd de vraag of het Landis zelf was die dit kon, of dat hij hulpmiddelen - doping dus - heeft gebruikt, maar toch een enorme prestatie. Alles ligt weer open. Dat kan wel eens een hele spannende tijdrit worden morgen. En vandaag? Ik kan me niet echt voorstelen dat de sprintersploegen de boel bij elkaar kunnen houden. Het zal wel een groepje vluchters zijn die het uitvechten.