Gisteren werd het grootste Haagse loopevenement gelopen: de City-Pier-City. Enige tijd terug tijdens een etentje van mijn HEC-traineegroep HTTP6 kwamen Marije en ik op het idee om mee te doen met de CPC. En dan niet met z'n tweëen, maar samen met andere HEC-lopers. Een idee was geboren en afgesproken werd dat Marije zou het initiatief verder zou verspreiden bij HEC, waar ze toen nog werkzaam was.Het idee viel in goede aarde bij Leo Smits, de directeur van HEC. Enthousiast beloofde hij t-shirts te zullen betalen voor de HEC-lopers (in de wandelgang al gauw HEC-Helden). Later werd aan de HEC-Helden nog een goed doel gekoppeld: Heart for Kids, een stichting die zich inzet voor schoon water voor kinderen in Tanzania. Leo zou iedere HEC-er die de CPC uitliep sponsoren en tevens werden de collega's opgeroepen hetzelfde te doen.
Zo stonden er gisteren 11 enthousiaste HEC-ers aan de start in een hemelsblauw t-shirt met bescheiden HEC-logo en onbescheiden Heart for Kids logo. Als eerste was Marije aan de beurt voor de 5 kilometer. Hard aangemoedigd liep ze net niet onder de 30 minuten.
Een uurtje later startte de 10 kilometer. Ik stond helemaal achterin het startvak met Jan-Daem en Renee en voor me CCO collega Maarten. De start was rommelig: één vak met alle 3500 deelnemers aan de 10 kilometer door de smalle Haagse binnenstad. De eerste 5 kilometer was het vooral hollen en stilstaan, over stoepen, vluchtheuvels, paaltjes, geparkeerde auto's en fietsen ontwijken. Desalniettemin soepel gelopen in een redelijk tempo. Halverwege volgde de beklimming van een heuvel bij Madurodam en daar vond ik ruimte. Lekker omhoog tempo houden en omlaag versnellen. En vanaf zes kilometer bijna in een rechte lijn naar de finish. Tempo iets omhoog en proberen soepel te blijven lopen. Vanaf 8 kilometer groeide het besef dat ik de doelstelling onder de 50 minuten zeker zou halen, en niet eens zo héél veel langzamer zou zijn dan een jaar geleden in Utrecht. Behoorlijk stuk, maar toch doorversnellen. Nog één kilometer: het moet nog harder! Op het Korte Voorhout begon ik met mijn sprint, het snot inmiddels letterlijk voor ogen, nog twee bochten en de laatste restjes uit mijn lijf geperst. 46:34, en heel tevreden!
Daarna gewacht op de anderen, iedereen liep heel behoorlijk. Zelfs Renee, licht geblesseerd, vrijwel ongetraind en nog nooit een 10 gelopen liep ruim onder het uur. Kortom iedereen tevreden. De snelste CCO-er ben ik niet, die eer gaat naar Maarten, die een buitengewone 45:07 liep, maar toch dik tevreden.
De echte helden startten om half drie met de halve marathon. Rond half vijf zagen we het imposante lijf van Marcel Bom het Voorhout opdraven in een niet onverdienstelijke tijd van 2:02:42. Mooie tijden en hopelijk een mooie opbrengst voor het goeden doel!
Zo stonden er gisteren 11 enthousiaste HEC-ers aan de start in een hemelsblauw t-shirt met bescheiden HEC-logo en onbescheiden Heart for Kids logo. Als eerste was Marije aan de beurt voor de 5 kilometer. Hard aangemoedigd liep ze net niet onder de 30 minuten.
Een uurtje later startte de 10 kilometer. Ik stond helemaal achterin het startvak met Jan-Daem en Renee en voor me CCO collega Maarten. De start was rommelig: één vak met alle 3500 deelnemers aan de 10 kilometer door de smalle Haagse binnenstad. De eerste 5 kilometer was het vooral hollen en stilstaan, over stoepen, vluchtheuvels, paaltjes, geparkeerde auto's en fietsen ontwijken. Desalniettemin soepel gelopen in een redelijk tempo. Halverwege volgde de beklimming van een heuvel bij Madurodam en daar vond ik ruimte. Lekker omhoog tempo houden en omlaag versnellen. En vanaf zes kilometer bijna in een rechte lijn naar de finish. Tempo iets omhoog en proberen soepel te blijven lopen. Vanaf 8 kilometer groeide het besef dat ik de doelstelling onder de 50 minuten zeker zou halen, en niet eens zo héél veel langzamer zou zijn dan een jaar geleden in Utrecht. Behoorlijk stuk, maar toch doorversnellen. Nog één kilometer: het moet nog harder! Op het Korte Voorhout begon ik met mijn sprint, het snot inmiddels letterlijk voor ogen, nog twee bochten en de laatste restjes uit mijn lijf geperst. 46:34, en heel tevreden!
Daarna gewacht op de anderen, iedereen liep heel behoorlijk. Zelfs Renee, licht geblesseerd, vrijwel ongetraind en nog nooit een 10 gelopen liep ruim onder het uur. Kortom iedereen tevreden. De snelste CCO-er ben ik niet, die eer gaat naar Maarten, die een buitengewone 45:07 liep, maar toch dik tevreden.
De echte helden startten om half drie met de halve marathon. Rond half vijf zagen we het imposante lijf van Marcel Bom het Voorhout opdraven in een niet onverdienstelijke tijd van 2:02:42. Mooie tijden en hopelijk een mooie opbrengst voor het goeden doel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten