Dit verslag had ik enige weken geleden al aangekondigd. Ziekte tijdens de vakantie en drukte daarna maakten dat ik mijn belofte nog niet nakwam. Het optreden was echter te memorabel om helemaal te verzaken. Daarom nu alsnog mijn verslag:
De dag na dEUS stond er iets heel anders op het menu. Eerst eten met vrienden Arend en Michiel bij Twee Belgen aan de Turfsingel om de avond goed te beginnen. Aanrader: lekker eten uit de gulle Vlaamse keuken, mooie wijnen en uitstekende bediening.
Na deze voorbereiding stapten we goedgemutst op de fiets naar de Oosterpoort waar het voorprogramma al was begonnen: een schattig jongen-meisje duo met gitaar uit Amsterdam waarvan ik de naam alweer kwijt ben.
Dan Andrew Bird. Ik ken hem eigenlijk nog niet zo goed. Ik had op internet gelezen dat hij een bijzondere singer-songwriter is, die fluit. Vervolgens had ik wat werk gedownload om er daarna niet toe te komen om er echt goed naar te luisteren. Maar toen ik de aanplakbiljetten zijn optreden zag aankondigen dan maar wel snel besloten er naartoe te gaan. Arend en Michiel hadden nog nooit van hem gehoord, dus nu moest hij wel écht goed zijn om mijn reputatie als muziekkenner overeind te houden. ;-)
Dat was geen enkel probleem. Bird blijkt een rasartiest, een charismatische virtuoos in meerdere disciplines. Om te beginnen had hij geen last van de onzekere introverte schuchterheid die singer-songwriters vaak hebben. Hij was ontspannen, stond lekker te spelen met publiek en band en had gewoon een lekkere avond. Hij zag er geen been in een nummer na het intro af te breken, omdat de gitaar niet zuiver was gestemd. Grapje maken, intussen gitaar stemmen en opnieuw beginnen. Wel een perfectionist dus.
Hij had zich omringd met een uitstekende band, maar was zel de onbetwiste ster van de avond. Of hij nu zong, gitaar of viool bespeelde of floot (al dan niet tegelijkertijd), hij deed het allemaal erg goed. Knap! Dat fluiten is zijn handelsmerk. Vaak heeft dat wat lulligs, maar Bird (what’s in a name…) beheerst dat echt uitzonderlijk goed. Heel knap, vooral als je tegelijkertijd ook nog de viool bespeelt! Hij voegt met dat fluiten echt een instrument toe.
De composities van de poppy liedjes zaten erg goed in elkaar. Gevarieerd, met een mooie opbouw. Vaak live op het podium geloopt. Bij zijn albums zit meestal nog een bonus-cd met instrumentale composities. Die zijn erg experimenteel en schurken tegen het klassieke aan. Daarin kan hij zich uitleven om de popliedjes compact en (schijnbaar) ongecompliceerd te laten klinken.
Het was duidelijk dat zowel artiest als publiek genoten van een heerlijke ontspannen zomerse avond. Het youtube filmpje geeft wel een impressie. Wie meer wil horen kan goed starten met zijn laatste album Noble Beast dat volgens de kenners het beste tot nu toe is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten