Onlangs moest ik iets regelen bij de dienst burgerzaken van de Gemeente Groningen. Voor de dienst die ik nodig had kan (nog?) geen afspraak worden gemaakt via het e-loket, maar desondanks waren we binnen vijf minuten aan de beurt. Op donderdagavond nota bene, wat een zegen die avondopenstelling!
Voor de handeling die nodig was, was legitimatie nodig, dus toen hier om gevraagd werd haalde ik mijn rijbewijs, het nieuwe in handig bankpasformaat, tevoorschijn. De ambtenaar trok een vies gezicht en vroeg of ik mijn paspoort niet bij me had, want daar staat mijn nationaliteit op.
Dit had ik, maar toch zou dit volgens mij niet nodig moeten zijn. Dit zei ik hem ook: ‘met mijn rijbewijs kunt u mij identificeren en op mijn rijbewijs staat mijn BSN (BurgerServiceNummer) en daarmee kunt u toch al mijn GBA gegevens inzien?‘
Nog een vies gezicht. ‘Dat rijbewijs is van een ander, daar hebben wij niets mee te maken!’ Het rijbewijs was iets voor op straat, om je aan de politie te legitimeren. ‘Wij hebben liever ons eigen...’
Grappig en typerend deze hokjesgeest in gemeenteland. En ironisch, want ik had mijn rijbewijs in dezelfde publiekshal, bij de gemeente gekregen van een collega van deze ambtenaar. Leerzaam ook om te zien dat de ambtenaar kennelijk meer waarde hecht aan de papieren weerslag van een momentopname van de GBA, in casu het paspoort, dan aan het inkijken van de basis hiervan, het actuele register zelf!
Dit bezoekje aan de gemeente leverde mij aldus drie waardevolle lessen op:
Voor de handeling die nodig was, was legitimatie nodig, dus toen hier om gevraagd werd haalde ik mijn rijbewijs, het nieuwe in handig bankpasformaat, tevoorschijn. De ambtenaar trok een vies gezicht en vroeg of ik mijn paspoort niet bij me had, want daar staat mijn nationaliteit op.
Dit had ik, maar toch zou dit volgens mij niet nodig moeten zijn. Dit zei ik hem ook: ‘met mijn rijbewijs kunt u mij identificeren en op mijn rijbewijs staat mijn BSN (BurgerServiceNummer) en daarmee kunt u toch al mijn GBA gegevens inzien?‘
Nog een vies gezicht. ‘Dat rijbewijs is van een ander, daar hebben wij niets mee te maken!’ Het rijbewijs was iets voor op straat, om je aan de politie te legitimeren. ‘Wij hebben liever ons eigen...’
Grappig en typerend deze hokjesgeest in gemeenteland. En ironisch, want ik had mijn rijbewijs in dezelfde publiekshal, bij de gemeente gekregen van een collega van deze ambtenaar. Leerzaam ook om te zien dat de ambtenaar kennelijk meer waarde hecht aan de papieren weerslag van een momentopname van de GBA, in casu het paspoort, dan aan het inkijken van de basis hiervan, het actuele register zelf!
Dit bezoekje aan de gemeente leverde mij aldus drie waardevolle lessen op:
- Ten eerste wordt je prima geholpen met korte wachttijd in de avondopenstelling.
- Ten tweede blijven mensen eerder vertrouwen in een officieel ogend papiertje dan in de unieke bron van de getoonde gegevens op een computerscherm
- Ten derde bestaat het gevoel onderdeel uit te maken van één overheid nog helemaal niet te leven op de werkvloer en wantrouwt men gegevens van buiten de eigen organisatie.
De Andere Overheid of e-Overheid is nog ver weg. Een nuttige realitycheck voor een ieder die zich bezighoudt met de verbetering van dienstverlening bij de overheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten