Maandagavond heb ik een uitstekend avondje uit gehad in de Oosterpoort. De tournee van mijn favoriete band de EELS belooft een Evening out with the EELS en dat is ook precies wat je krijgt. Na de wat ruigere No strings attached tour in 2006 verwachtte (hoopte) ik al een beetje een rustiger concert, want dan is E toch op z’n best. En ja hoor: de grote zaal was gevuld met stoelen: er was voorzien in een zitconcert.
Net als in 2005 bij de EELS with Strings tour bestond het voorprogramma niet uit een matige band, maar uit film. Waar het toen nog de sovjet-kinderlegende Cheboerasjka (klik) was, werd nu een één uur (!!!) durende documentaire (hier op youtube) vertoond over de zoektocht van E naar waar zijn vader Hugh Everett III zich mee bezighield.
E’s vader bleek (al wist de echte fan dat natuurlijk al) een geniaal wetenschapper in de kwantummechanica te zijn geweest, die op zijn 24e een proefschrift schreef waarin hij de theorie van de parallelle werelden ontvouwde. Toentertijd was dit een stap te ver, maar in de afgelopen 50 jaar schijnt de theorie steeds meer opgang te maken. In de jaren zeventig dook het gedachtegoed in allerlei sciencefiction boeken en films op (bijvoorbeeld Star Trek), maar ook steeds meer wetenschappers omarmen de theorie, zodat er nu natuurkundigen zijn die zichzelf als Everettians aanduiden.
Wie had gedacht dat ik op maandagavond de grondbeginselen van de kwantummechanika nog eens zou leren? De documentaire was vrij lang, maar ik heb me prima vermaakt.
Dan het concert zelf. E speelde het hele concert samen met The Chett, de multi-instrumentalist die de laatste tournees ook al een opvallende bijdrage leverde. Nooit meer dan twee instrumenten tegelijk dus, hoofdzakelijk gitaar, piano, drums en af en toe de zingende zaag. Het leverde een optreden op waarin de nummers sober werden neergezet, waarbij toch wel weer opviel hoe sterk het repertoire is. Er werd geconcentreerd en robuust een dwarsdoorsnee uit het oeuvre gespeeld, met af en toe een virtuoos geintje als het al spelend wisselen van instrument (piano en drums).
De sfeer was ontspannen tongue in cheek, met niet alleen muziek, maar ook af en toe andere intermezzo’s, zoals twee voorleesbeurten van The Chett uit de autobiografie van E, Things the grandchildren should know, of het voorlezen van fanbrieven en recensies. Geestig egocentrisch. Een avondje E(ELS), een fijn avondje uit. Money well spent!
Net als in 2005 bij de EELS with Strings tour bestond het voorprogramma niet uit een matige band, maar uit film. Waar het toen nog de sovjet-kinderlegende Cheboerasjka (klik) was, werd nu een één uur (!!!) durende documentaire (hier op youtube) vertoond over de zoektocht van E naar waar zijn vader Hugh Everett III zich mee bezighield.
E’s vader bleek (al wist de echte fan dat natuurlijk al) een geniaal wetenschapper in de kwantummechanica te zijn geweest, die op zijn 24e een proefschrift schreef waarin hij de theorie van de parallelle werelden ontvouwde. Toentertijd was dit een stap te ver, maar in de afgelopen 50 jaar schijnt de theorie steeds meer opgang te maken. In de jaren zeventig dook het gedachtegoed in allerlei sciencefiction boeken en films op (bijvoorbeeld Star Trek), maar ook steeds meer wetenschappers omarmen de theorie, zodat er nu natuurkundigen zijn die zichzelf als Everettians aanduiden.
Wie had gedacht dat ik op maandagavond de grondbeginselen van de kwantummechanika nog eens zou leren? De documentaire was vrij lang, maar ik heb me prima vermaakt.
Dan het concert zelf. E speelde het hele concert samen met The Chett, de multi-instrumentalist die de laatste tournees ook al een opvallende bijdrage leverde. Nooit meer dan twee instrumenten tegelijk dus, hoofdzakelijk gitaar, piano, drums en af en toe de zingende zaag. Het leverde een optreden op waarin de nummers sober werden neergezet, waarbij toch wel weer opviel hoe sterk het repertoire is. Er werd geconcentreerd en robuust een dwarsdoorsnee uit het oeuvre gespeeld, met af en toe een virtuoos geintje als het al spelend wisselen van instrument (piano en drums).
De sfeer was ontspannen tongue in cheek, met niet alleen muziek, maar ook af en toe andere intermezzo’s, zoals twee voorleesbeurten van The Chett uit de autobiografie van E, Things the grandchildren should know, of het voorlezen van fanbrieven en recensies. Geestig egocentrisch. Een avondje E(ELS), een fijn avondje uit. Money well spent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten