Herfst en CD's

Het is herfst en dat betekent dat de fijne cd's weer als rijpe bladeren uit de bomen vallen. Deze week kocht ik de uitstekende cd van Pete Philly & Perquisite, Mystery Repeats. Prachtige hiphop van internationale allure uit een jongenskamer in Leiden. Lekker jazzy en swingend, heerlijke flow, goeie rhymes. Heerlijk. Met hun debuut, Mindstate, hadden ze al behoorlijk naam gemaakt (al heb ik die zelf nog niet), de tweede schijnt ook uitstekend te verkopen. En terecht!

Ik ging ook nog naar de Plato om te kijken of ze de cd van Tom Pintens hadden, maar die hadden ze niet. Toen liep ik tegen de nieuwe Flip Kowlier aan! Dat is fijn! Mooie liedjes in het Westvlaams dialect. Lastig te verstaan, maar bij de tweede beluistering gaat het eigenlijk best. Vrolijk en melancholiek, met altijd een ironische relativering doet dit album De man van 31 niet onder voor de eerste twee albums Och arme ik en In de fik.
De cd Keeping the Aspidistra flying (naar het boek dat ik niet heb gelezen van George Orwell) van Fuck the Writer heb ik al een paar weken. Wat obscuurder dan de voorgaande artiesten is dit album ook beslist het beluisteren waard! Mooi (en knappe) in elkaar geknutselde nummers, melancholiek en daarmee passend bij de herfst! Overigens is ook dit een Nederlander. Onbekend, maar verdient het om bemind te worden!
Altijd herfst is het met de Tindersticks. Van de prachtige donkere stem van Stuart Staples gaan de bladeren vanzelf vallen. Afgelopen zomer verscheen een dubbelaar met The complete BBC sessions uit de jaren 1993-1997. Prachtig mooi: echt een must-buy!
Die cd van Tom Pintens haal ik later wel een keer...

Spinvis in z'n eentje in VERA

Na vanmorgen mijn eerste halve marathon te hebben gelopen (1,42:06) was ik maar wat blij dat het optreden van Spinvis in de Vera vanavond een zitconcert. Het kaartje had ik bij de laatste cd Goochelaars en Geesten gekregen, omdat ik vooraf had ingetekend.
Het optreden was niet alleen bijzonder omdat het het eerste zitconcert in de Vera was sinds 1979. Door de stoelen konden er maar zo'n honderd mensen komen kijken, zodat het er een intieme sfeer ontstond. Spinvis was inderdaad in z'n eentje naar Groningen gekomen en zat alleen op het podium achter een drum, met een akoestische en een elektrische gitaar en enige electronica. Een vaste playlist was er niet: bezoekers konden verzoeken indienen en dan hing het er vanaf of Spinvis het nummer kon spelen, danwel zich zeker genoeg voelde om het te spelen, of hij het ook zou doen.
Zo liet hij zich overhalen tot Lotus Europa, met enige improvisatie, omdat hij niet de hele tekst uit zijn hoofd kende. Dit soort momenten maakten het concert heel persoonlijk, kwetsbaar en de relatie met de zaal heel intiem. Een prachtige afsluiting van dit weekend. Ik zou zeggen: kijk of in jouw woonplaats ook nog kans is om zo'n optreden bij te wonen!

Vrijheid

Na een vruchtbare werkdag gauw nog even op de fiets gesprongen voor een kort tochtje. Ik wist niet dat ik er zo naar had verlangd! Inwendig juichend zat ik op de fiets. Duwend tegen de wind de stad uit en vliegend op de golven van de wind weer terug. De heerlijke geur van vers gemaaid gras vermengd met die van mest in de neus. Overweldigd door een gevoel van vrijheid.

Onlangs gelezen

Vakanties zijn altijd een periode waarin meer tijd is dan normaal om te lezen. Wat las ik zoals onder de Spaanse zon? Ik begon met Manon Colsons biografie van Erik Dekker. Voor het eerst uitgegeven in 2004, bijgewerkt in 2006 geeft het boek een aardig overzicht van het leven, de carriëre en de achtergrond van de Drentse oud-prof. Aardig, maar niet meer dan dat. Stilistisch is Colson geen hoogvlieger en dat is jammer. Eigenlijk verdient Dekker beter.
Hierna begon ik aan een echte leeslijstklassieker: Willem Frederik Hermans, Herinneringen van een Engelenbewaarder. Een typische Hermans, steunend op een motief dat draait om de grote vragen van goed en kwaad, schuld en schuldgevoel en het onontkoombare noodlot. Kenmerkende thema’s voor Hermans maken ze het een vrij zware roman, waarvan duidelijk is waarom hij zo gewaardeerd werd toen hij verscheen. Met name door de achtergrond, de meidagen van 1940 en het knagende schuldgevoel over een doodgereden joods onderduikmeisje en de geliefde die de hoofdpersoon heeft laten gaan (naar de veilige VS) en de daarmee verbonden symboliek zal het indertijd erg tot de verbeelding hebben gesproken. Anno 2007 is het allemaal wel erg zwaar op de hand en enigszins gedateerd. Ik heb meer plezier in het wat absurdere latere werk van Hermans.
Daarna weer een biografie: van Wellington. Richard Holmes, de aimabele Britse professor krijgsgeschiedenis schrijft net zoals hij zijn War Walks, over historische slagvelden presenteert op de BBC: rustig, bevlogen en afgewogen. Uitstekend leesbaar portret van één van de meest invloedrijke mannen van zijn tijd. Wellington blijft de held van het jongetje dat de schrijver ooit was, maar desalniettemin worden ook minder sympathieke kanten van de Iron Duke belicht en wordt kritiek van andere historici genoemd en gewogen.
In het staartje van de vakantie begon ik aan de laatste bundel van Peter Winnen, Pedaalridder. Deze bundel is een verzameling van eerdere bundels van de stukjes die Peter Winnen de afgelopen 5 jaar publiceerde. Winnen is net zo’n begenadigd schrijver als hij coureur was. Hij heeft een heldere visie op en mening over wielrennen en doping en weet die buitengewoon eloquent te verwoorden. Hij combineert een no-nonsense benadering met een fraaie stijl en verwoordt aldus commentaren op de wieler- danwel sportieve actualiteit en anekdotes. Smakelijk leesvoer.
Tot slot het laatste deel van Harry Potter. Ik was er al aan begonnen voor mijn vakantie, maar het was te groot, zwaar en onhandig om mee te nemen, zodat ik het na terugkomst pas uitlas. Ik kan er kort over zijn: een waardig einde van de reeks. Veel vaart, spannend en beter dan de laatste delen. De verhaallijnen uit de vorige delen worden keurig bij elkaar gebracht en afgehecht. Een fijne afsluiter.

Nog even LBL

Tijdens mijn vakantie zijn de foto's van Luik-Bastenaken-Luik gearriveerd, dus bij deze:

De eerste is 's ochtends op de cote de Kin genomen, toen was ik zichtbaar nog fris.
Dat was bij de tweede foto op de Redoute duidelijk niet meer het geval!

Thuis!

Zo, ik ben er weer! Gistermiddag thuisgekomen van mijn vakantie en nu alweer klaar om aan het werk te gaan. En mijn eerste leerpuntje alweer te pakken: voortaan maar een beetje meer tijd thuis plannen alvorens na een vakantie weer aan het werk te gaan: dit is wel heel erge cold-turkey!
Nu eerst honderden (!) mails doornemen en achterstallige zaken oppakken en in het algemeen weer aan het werk. Ook leuk!
Even in het kort: de vakantie was goed: Spanje; Barcelona, Girona, Figueras, Gaudi, strand, Picasso, Dali, gotiek, Modernismo, 880 foto's en Nederland is koud!