Vakanties zijn altijd een periode waarin meer tijd is dan normaal om te lezen. Wat las ik zoals onder de Spaanse zon? Ik begon met Manon Colsons biografie van Erik Dekker. Voor het eerst uitgegeven in 2004, bijgewerkt in 2006 geeft het boek een aardig overzicht van het leven, de carriëre en de achtergrond van de Drentse oud-prof. Aardig, maar niet meer dan dat. Stilistisch is Colson geen hoogvlieger en dat is jammer. Eigenlijk verdient Dekker beter.
Hierna begon ik aan een echte leeslijstklassieker: Willem Frederik Hermans, Herinneringen van een Engelenbewaarder. Een typische Hermans, steunend op een motief dat draait om de grote vragen van goed en kwaad, schuld en schuldgevoel en het onontkoombare noodlot. Kenmerkende thema’s voor Hermans maken ze het een vrij zware roman, waarvan duidelijk is waarom hij zo gewaardeerd werd toen hij verscheen. Met name door de achtergrond, de meidagen van 1940 en het knagende schuldgevoel over een doodgereden joods onderduikmeisje en de geliefde die de hoofdpersoon heeft laten gaan (naar de veilige VS) en de daarmee verbonden symboliek zal het indertijd erg tot de verbeelding hebben gesproken. Anno 2007 is het allemaal wel erg zwaar op de hand en enigszins gedateerd. Ik heb meer plezier in het wat absurdere latere werk van Hermans.
Daarna weer een biografie: van Wellington. Richard Holmes, de aimabele Britse professor krijgsgeschiedenis schrijft net zoals hij zijn War Walks, over historische slagvelden presenteert op de BBC: rustig, bevlogen en afgewogen. Uitstekend leesbaar portret van één van de meest invloedrijke mannen van zijn tijd. Wellington blijft de held van het jongetje dat de schrijver ooit was, maar desalniettemin worden ook minder sympathieke kanten van de Iron Duke belicht en wordt kritiek van andere historici genoemd en gewogen.
In het staartje van de vakantie begon ik aan de laatste bundel van Peter Winnen, Pedaalridder. Deze bundel is een verzameling van eerdere bundels van de stukjes die Peter Winnen de afgelopen 5 jaar publiceerde. Winnen is net zo’n begenadigd schrijver als hij coureur was. Hij heeft een heldere visie op en mening over wielrennen en doping en weet die buitengewoon eloquent te verwoorden. Hij combineert een no-nonsense benadering met een fraaie stijl en verwoordt aldus commentaren op de wieler- danwel sportieve actualiteit en anekdotes. Smakelijk leesvoer.
Tot slot het laatste deel van Harry Potter. Ik was er al aan begonnen voor mijn vakantie, maar het was te groot, zwaar en onhandig om mee te nemen, zodat ik het na terugkomst pas uitlas. Ik kan er kort over zijn: een waardig einde van de reeks. Veel vaart, spannend en beter dan de laatste delen. De verhaallijnen uit de vorige delen worden keurig bij elkaar gebracht en afgehecht. Een fijne afsluiter.
Hierna begon ik aan een echte leeslijstklassieker: Willem Frederik Hermans, Herinneringen van een Engelenbewaarder. Een typische Hermans, steunend op een motief dat draait om de grote vragen van goed en kwaad, schuld en schuldgevoel en het onontkoombare noodlot. Kenmerkende thema’s voor Hermans maken ze het een vrij zware roman, waarvan duidelijk is waarom hij zo gewaardeerd werd toen hij verscheen. Met name door de achtergrond, de meidagen van 1940 en het knagende schuldgevoel over een doodgereden joods onderduikmeisje en de geliefde die de hoofdpersoon heeft laten gaan (naar de veilige VS) en de daarmee verbonden symboliek zal het indertijd erg tot de verbeelding hebben gesproken. Anno 2007 is het allemaal wel erg zwaar op de hand en enigszins gedateerd. Ik heb meer plezier in het wat absurdere latere werk van Hermans.
Daarna weer een biografie: van Wellington. Richard Holmes, de aimabele Britse professor krijgsgeschiedenis schrijft net zoals hij zijn War Walks, over historische slagvelden presenteert op de BBC: rustig, bevlogen en afgewogen. Uitstekend leesbaar portret van één van de meest invloedrijke mannen van zijn tijd. Wellington blijft de held van het jongetje dat de schrijver ooit was, maar desalniettemin worden ook minder sympathieke kanten van de Iron Duke belicht en wordt kritiek van andere historici genoemd en gewogen.
In het staartje van de vakantie begon ik aan de laatste bundel van Peter Winnen, Pedaalridder. Deze bundel is een verzameling van eerdere bundels van de stukjes die Peter Winnen de afgelopen 5 jaar publiceerde. Winnen is net zo’n begenadigd schrijver als hij coureur was. Hij heeft een heldere visie op en mening over wielrennen en doping en weet die buitengewoon eloquent te verwoorden. Hij combineert een no-nonsense benadering met een fraaie stijl en verwoordt aldus commentaren op de wieler- danwel sportieve actualiteit en anekdotes. Smakelijk leesvoer.
Tot slot het laatste deel van Harry Potter. Ik was er al aan begonnen voor mijn vakantie, maar het was te groot, zwaar en onhandig om mee te nemen, zodat ik het na terugkomst pas uitlas. Ik kan er kort over zijn: een waardig einde van de reeks. Veel vaart, spannend en beter dan de laatste delen. De verhaallijnen uit de vorige delen worden keurig bij elkaar gebracht en afgehecht. Een fijne afsluiter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten