Een week na de Galibier was de Mont Ventoux aan de beurt. De eerste keer de moeilijke kant vanuit Bédoin. 21 kilometer, gemiddeld 7,3% Het was een windstille dag en niet al te warm. Perfect weer dus. En na de Galibier viel het me reuze mee! De eerste 15 kilometer door het bos naar Chalet Reynard waren het zwaarst. Onregelmatig en enorm lang. Uit ontzag voor de laatste 6 kilometer door het notoire maanlandschap eerst bij Chalet Reynard even zitten, koffie drinken, recupereren. Dan weer verder, maar verdraaid. Dat valt reuze mee! Tot de laatste kilometer gaat het zelfs wel lekker. Op de top was het vreselijk druk. Jammer, daarom snel maar weer naar beneden. Even stoppen bij Tom Simpson en dan knallen naar beneden!
Een paar dagen later staat er een straffe Mistral, maar heb ik wel zin om nog eens op de fiets te stappen. Ik besluit door de Gorges de la Nesque naar Sault te rijden. Door deze kloof loopt een weg, 40 kilometer vals plat omhoog (1-5%). Verlaten, zonder zijwegen, zonder bewoning. Fantastisch mooi! In Sault drink ik een kop koffie en eet ik een puntje appeltaart en besluit om in ieder geval tot Chalet Reynard te klimmen. Dit is de mietjeskant van Ventoux, 2-5% gedurende 22 kilometer. Wat het wel venijnig maakt is de wind. Met de Mistral op kop sta ik te ploeteren om nog 10 in het uur te halen. Dan de bocht om en de wind in de rug, vlieg ik bergop met 30 per uur. Bij Chalet Reynard ben ik vlotter dan verwacht. Harde wind, dat is de échte Ventoux, daarom fiets ik door. Dit is beter! Er is bijna niemand. Het is zwaar, maar geweldig. Klimmen met de handen in de beugel op het kleinste verzet. Heroïsch!
De top is verlaten, zodat ik 5 minuutjes schuil voor de wind in het souvenirwinkeltje op de top en dan maar snel terug dalen naar Bédoin met een enorm goed gevoel.
De top is verlaten, zodat ik 5 minuutjes schuil voor de wind in het souvenirwinkeltje op de top en dan maar snel terug dalen naar Bédoin met een enorm goed gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten