Venz van Spinvis in Groningen

Vanavond was ik bij het concert van Spinvis in de Oosterpoort. De huidige toernee heet Kamermuziek en grijpt terug op de kern van Spinvis. Erik de Jong, alias spinvis speelt zijn liedjes alleen, door muziek in te spelen en te samplen en vervolgens de volgende laag erop te leggen. Zo begon hij op zijn zolderkamer in Nieuwegein en zo speelt hij het nu live op het podium.
Qua sfeer kwam het optreden dicht bij de intimiteit, zoals ik die had gezien bij het optreden in z'n eentje in Vera naar aanleiding van het toen nieuwe album Goochelaars en Geesten in september 2007.
Doordat hij alleen op het podium staat wordt het intiem en worden de liedjes nóg indringender. Dit nog eens te meer als met een paar zinnen toelichting wordt gegeven. De nummers van Spinvis zijn immers nogal eens raadselachtige poëzie, die lastig te duiden is. Als je weet dat Limonadeglazen Wodka gaat over de dood van een jeugdvriend (die dus wodka met limonadeglazen tegelijk drinkt) wordt het nummer erg beklemmend.
Echt vrolijk is de muziek van Spinvis niet, maar deze setting past uitstekend. Helemaal alleen speelt hij overigens niet. Een deel van de muziek is op film vooraf gesampeld. Deze beelden worden tijdens het optreden op drie grote plasmaschermen in portretstand getoond, zodat Spinvis zelf met een paar live geloopte samples meespeelt op gitaar, banjo, piano of een pak Venz hagelslag en op één scherm Spinvis drumt, op scherm twee Spinvis de contrabas beroert en op scherm drie hij meeklapt, of dat celliste Saartje van Camp speelt of zingt (beeldschoon in Aan de oevers van de tijd!) of Hans Dagelet meetrompettert. Beide alleen, of in twee- of drievoud. Hoogtepunten waren wat mij betreft een hallucinante Staat van Narcose, compleet met live gesampled publiek dat een 'e' zingt die overgaat naar paniekgeschreeuw en het al genoemde Aan de oevers van de tijd. Smalfilm en Bagagedrager blijven prachtig evenals Wespen op de Appeltaart met zijn ontroerende beelden. Een nummer dat ik miste was Astronaut, maar daarover heb ik niet getreurd, want er was genoeg moois te beleven.
Technisch is het een razend knap optreden, maar wat het meest blijft hangen is de enorme intensiteit van de muziek. Ik vond het prachtig!

Op dit Youtube filmpje legt Spinvis zelf uit hoe het werkt:

Kiekeboe

Vandaag ben ik voor het eerst met Sigrid in de draagdoek op pad geweest. Leuke manier om met je kind op stap te gaan. De wagen is ook prima, maar dit is weer heel anders. Zij vindt het ook erg prettig: lekker in de foetushouding tegen je aan.
Je trekt er wel veel aandacht mee, met name van jonge vrouwen! Een echte chick-magnet zo'n baby!
Alleen jammer dat je dat effect krijgt als je het eigenlijk niet meer nodig hebt natuurlijk...

Sigrid

Zo heet ze dus. Dit is de kaart die we hebben verstuurd en die de meeste mensen inmiddels wel in de bus zullen hebben. Een enigszins onorthodoxe kaart, maar wie ons kent zal dat niet verbazen.

Hoe komen ze erop?
Tja, we waren het er snel over eens dat we geen standaard kaart wilden. Geen zoete babysnuitjes en teentjes tellen. Toen kwam ik op het idee om een albumhoes als basis te gebruiken. Dat werd de hoes van het ongetitelde album van de Amsterdamse band Caesar. Die stond me destijds al zo aan dat ik toen bij het optreden in Vera ook het t-shirt had gekocht. Wie mij goed kent zou de kaart dus al wel bekend moeten zijn voorgekomen.Eerst hebben we de bandnaam vervangen door de naam van onze toekomstige spruit. We hadden daarbij dus twee versies, een jongetje en een meisje. Vervolgens de kleuren aangepast. Tegendraads als we zijn hebben we het rood van het origineel voor Sigrid vervangen door blauw. Als het een jongetje was geweest zou de kaart groen zijn geweest.
En tot slot hebben we het nummer rechtsboven, dat het album bij het Excelsior-label had vervangen door de geboortedatum.
Et voilá: een unieke kaart!

voorbeeld van de nieuwe bovenklasse in de Intermediair

De Intermediair van afgelopen week had de coverstory over het fenomeen van het downdaten, ofwel het aangaan van een relatie met iemand met een lager opleidingsniveau. Of eigenlijk gaat het artikel erover dat dit maar weinig voorkomt. Er wordt gesproken van een nieuwe klassenmaatschappij. Louise en ik zijn voor dit artikel geïnterviewd als exponenten van de nieuwe bovenkaste van literatii. Zelf geloof ik niet in het klassenverhaal. Het is meer een kwestie van emancipatie volgens mij. Van vrouwen die ook hoger opgeleid kunnen worden en van arbeiderskinderen die door opleiding sociaal kunnen stijgen. Niks gesloten systeem dus, zoals in een klassen-/ standen-/ kaste-stelsel.
Het interview was al een paar weken geleden en toen de Intermediair afgelopen vrijdag in de bus viel waren we te druk met de volgende telg van onze 'dynastie' om er veel aandacht aan te besteden. Wie de Intermediair thuis heeft vindt het artikel wel. Wie dat niet heeft kan het hier teruglezen.

Oud & Nieuw: Wielerseizoen 2009

Komend weekeinde begint het wielerseizoen 2009 met de eerste Vlaamse voorjaarsklassiekers: op zaterdag de Omloop Het Volk (wegens overname van de naamgevende sponsor nu formeel de Omloop Het Nieuwsblad) en op zondag Kuurne-Brussel-Kuurne.

Natuurlijk werd er al gefietst in Quatar, Australië en Californië en in Spanje en Portugal, maar komend weekend begint het seizoen echt.

De afgelopen tijd werd al veel publiciteit gegeven aan vermeende, verdachte, gepakte en gestrafte dopingzondaars die weer zijn opgenomen in het peloton. U kent de namen: Armstrong, Basso, Hamilton, Landis, Mancebo, Sevilla. En zij die (nog) niet mee mogen doen, zoals Rasmussen, Jaksche, Vinokourov en natuurlijk de eeuwig terugkerende Franck Vandenbroucke. Comeback is in ieder geval het woord van de eerste koersen in 2009.
In Nederland was er verder aandacht voor nieuwe namen. De eerste stappen op de weg van baansprinters Theo Bos en (in mindere mate) Wim Stroetinga kregen aandacht. Vol verwachting wordt uitgekeken naar de verdere ontwikkeling van met name Robert Gesink en Thomas Dekker voor het rondewerk en van klassiekerrenners als Nikki Terpstra, Sebastiaan Langeveld, Floris Goessinnen en Martijn Maaskant. En een nieuwe Nederlandse profploeg Vacansoleil.
In oktober zullen we weten of 2009 het jaar werd van de oude of van de nieuwe namen.

Ik hoop op een mooi seizoen, met mooie strijd. Ik hoop dat Skil-Shimano naar de Tour mag. Ik hoop dat we nooit meer iets horen over het boetesysteem van Rabobank en dat Oscar Freire nooit een boete krijgt als hij te laat komt of zijn schoenen vergeet. Ik hoop dat Michael Boogerd zichzelf terugvind en dat we hem nooit meer treurig out of place terugzien in Ranking the Stars. Ik hoop dat de oortjes na dit seioen verboden worden. Ik hoop dat het mooi weer is tijdens de proloog van de Vuelta op het TT-circuit bij Assen. Ik hoop dat er alleen nog hysterische aandacht voor Lance Armstrong is als hij iets werkelijk uitzonderlijks doet, niet meer als hij alleen maar is. En ik zal Paolo Bettini missen.

Van Bol naar Baby

Zo schrijf je op dinsdag een ode aan De Buik, zo ben je op woensdag vader! Dat duurde dus helemaal geen weken meer!